ستاره | سرویس چهره ها – سید جواد رضویان از بازگران طنز ایران است که در فیلم‌ها و سریال‌های طنز بسیاری بازی کرده و بارها لبخند را مهمان لب‌های ما کرده است. “ستاره” در این قسمت به شرح بیوگرافی جواد رضویان می‌پردازد.
بیوگرافی جواد رضویان
سیدجواد رضویان متولد ۶ مرداد ۱۳۵۳ در قم است. وی فارغ‌التحصیل لیسانس رشته نقاشی است، پدرش اهل قم و مادرش یزدی بود، زبان بچه‌ها را خیلی دوست دارد و بزرگترین تفریحش در کنار خانواده بودن است. جواد رضویان در دوران کودکی اصلاً به کارهای نمایشی علاقه‌ای نداشت و حتی در مدرسه هم هر وقت صحبت از تئاتر می‌شد، فرار می‌کرد. در دوران کودکی کمتر کسی از دست شیطنت‌هایش در امان بود. او عاشق تیر و کمان است و از همان دوران از تماشای کارتون‌های پلنگ صورتی، سندباد و پینوکیو لذت می‌برد. رنگ نارنجی را خیلی دوست دارد و در چند فیلم هم از این رنگ لباس استفاده کرد.
بزرگ شدن در حال و هوای جنگ
رضویان بچه درسخوانی بوده اما در عین حال لجوج و شیطان، بطوریکه بخاطر لجبازی با پدرش درامتحانات ثلث سوم سال دوم راهنمایی شرکت نکرد تا یک‌ضرب مردود شود. در خاطرات خود بیان کرده که: در دوره راهنمایی یا باید از سردخانه‌ها بیرون میکشیدنش یا از زیر تابوت شهدا چون عاشق اعزام به جنگ بود. در نوجوانی و جوانیاش عشق خاصی به جنگ داشته و همیشه در تلاش بوده که به جنگ برود. ولی چون پدر و مادر وی رضایت نمی‌دادند به طور مخفیانه و بدون رضایت پدر و مادر برای رفتن به جبهه تلاش می‌کرد و به گفته خودش هیچ‌وقت موفق نشد که به جبهه برود.
ورود به دنیای بازیگری
وی به طور اتفاقی وارد رشته بازیگری شد. وی در سال اول دانشگاه با مهران غفوریان و امیر غفارمنش و بیژن بنفشه‌خواه همکلاس بود و به کمک آنها وارد این رشته شده است. جواد رضویان از سال ۱۳۷۳ در عرصه بازیگری مشغول به کار شده است. وی با بازی در مجموعه سیب خنده در سال ۱۳۷۶ وارد قاب تلویزیون شد و در سال ۱۳۸۱ با سریال پاورچین به کارگردانی مهران مدیری به شهرت فراوانی رسید.
ازدواج و علایق او
جواد رضویان ازدواج را مهمترین اتفاق زندگی‌اش می‌داند، او یک دختر بنام “یامین” دارد و می‌گوید: همسرم به شدت در زندگی‌ام تاثیر مثبت داشته است. او عاشق رنگ نارنجی است و یک طوطی برزیلی دارد. جواد رضویان تاکنون در چند تله‌فیلم نیز بازی کرده و تا به حال چند آلبوم نیز بیرون داده است که از چند آهنگ اين بازيگر و خواننده می‌توان به «تقدير»، «دلت مياد»، «دنيا ديگه مثل تو نداره»، «بانوی قصه»، «قسمت نميشه انگار»، «ميخوام تو ابرا»، «بيا پيشم بابا»، «بزن بريم» ،«لحاف دوزی» اشاره کرد.
جواد رضویان بسیار علاقمند است با مردم کوچه و خیابان ارتباط داشته باشد و از آنها گریزان نیست. از آکواریوم خیلی خوشش می آید، بسیار خوش قلب، خانواده دوست و دل نازک است از شنیدن صدای رضا صادقی لذت می برد. او همچنین به گل و گیاه علاقه خاصی دارد.
جواد رضویان و دخترش یامین
تجربه کارگردانی
جواد رضویان چند مورد تجربه کارگردانی هم داشته که البته نتوانست در این زمینه موفقیت‌هایی که در عرصه بازیگری بدست آورده بود را تکرار کند. او فیلم‌های “لیمو ترش” ، “به روح پدرم” ، “ارث بابام” ، “مهمانان ویژه” ، “کسی خوابه؟” و “سریال قرارگاه مسکونی” را در کارنامه کارگردانی خود دارد.
در حاشیه عنوان سریال تلویزیونی طنزی به کارگردانی مهران مدیری است که در ۹۰ قسمت ۴۰ دقیقه ای، در ابتدا برای شبکه تهران تهیه شد ولی در نهایت در بیست و پنج قسمت در نوروز ۱۳۹۴ از شبکه ۳ سیما به نمایش درآمد. این مجموعه تلویزیونی چهارمین سریال مهران مدییر در دهه ۱۳۹۰ و اولین سریال او پس از بازگشت به تلویزیون است که با استقبال گستره مردم مواجه شد.
جواد رضویان به همراه ناصر ملک مطیعی و اکبر عبدی
فیلم شناسی جواد رضویان
فیلم سینمایی:
- ۱۳۹۱ شیطان شلوار لی نمی پوشد
- ۱۳۹۱ کالسکه
- ۱۳۸۹ کمی شیرین، بسی فرهاد کارگردان وبازیگر
- ۱۳۸۹ اخلاقتو خوب کن
- ۱۳۸۹ ساندویچ سرد
- ۱۳۸۸ یک جیب پر پول
- ۱۳۸۷ اخراجی ها ۲
- ۱۳۸۷ زندگی شیرین
- ۱۳۸۷ چارچنگولی
- ۱۳۸۷ دلدادهبازیگر
- ۱۳۸۵ کلاهی برای باران
- ۱۳۸۳ شاخه گلی برای عروس
- ۱۳۸۳ شارلاتان
فیلم تلویزیونی :
- ۱۳۸۹ لیمو ترشکارگردان و بازیگر
- ۱۳۸۸ به روح پدرم
- ۱۳۸۶ معتاد اجباری
- ۱۳۹۵ همسایه ها
- ۱۳۹۴ در حاشیه دو
- ۱۳۹۴ سه شو
- ۱۳۹۴ در حاشیه
- ۱۳۹۳ سیگنال موجود است
- ۱۳۹۲ شوخی کردم
- ۱۳۹۱ خروس
- ۱۳۹۰ مهمانان ویژه کارگردان و بازیگر
- ۱۳۹۰ کسی خوابه؟ کارگردان و بازیگر
- ۱۳۸۷ مامور بدرقه
- ۱۳۸۶ چارخونه
- ۱۳۸۵ فرار بزرگ
- ۱۳۸۴ قرارگاه مسکونی کارگردان و بازیگر
- ۱۳۸۴ ارث بابام کارگردان و بازیگر
- ۱۳۸۴ جایزهٔ بزرگ
- ۱۳۸۲ باغچهٔ مینو
- ۱۳۸۱ پاورچین
- ۱۳۷۶ سیب خنده
- دو و نیم هفته
- صفر درجه
فیلم ویدیویی-تلویزیونی
- ۱۳۹۳ پاشنه بلند
- ۱۳۹۱ بی نشون
- ۱۳۸۹لیموترش
- ۱۳۸۸ به روح پدرم
- ۱۳۸۶ معتاد اجباری
مصاحبه ای کوتاه با جواد رضویان در مورد کارگردانی‌اش
-شما به عنوان بازیگری مطرح در گونه کمدی شناخته شده‌اید. فکر می‌کنید این موفقیت را بتوانید در کارگردانی تکرار کنید؟
از همان سال اول که وارد بازیگری شدم شرایطی مهیا نبود که بتوانم در کارم شناخته شوم، اما با گذشت زمان و کسب تجارب مختلف و کار کردن با کارگردانها و بازیگران حرفه ای‌تر به تکاملی رسیده‌ام که برخی دوستان لطف میکنند و می‌گویند در کارهای کمدی به توفیقاتی دست پیدا کرده‌ام. در کارگردانی هم نیاز به فرصت دارم. امیدوارم بتوانم اثری که در شأن و اندازه مخاطب مشکل پسند ایرانی است، ارائه کنم..
-تجربه طولانی مدت بازیگری در فیلم‌هایی که نقاط مشترک زیادی داشت و کمدی‌هایی بود که سبک خاص خودتان را داشت، اینها چه تأثیری روی کارگردانیتان گذاشت؟ از فیلمنامه و بازیگران انتظار داشتید ادامه مسیری که تا به حال در آن حرکت کرده‌اید را شکل دهند یا می‌خواستید کار جدیدی ارائه کنید؟
قطعا میخواستم کار جدیدی ارائه کنم و به اصطلاح طرحی نو در اندازیم؛ چون خودم از جواد رضویان تکراری خسته شده بودم که مثلا در خیلی از فیلم‌ها از روستا وارد شهر می‌شد. خودم از این تکرار فرار می‌کردم، اما خیلی وقتها مجبور می‌شدم و در رودربایستی قرار می‌گرفتم. بدون تعارف عرض میکنم خیلی وقتها برحسب نیاز بود. بعضی دوستان هم با ساده پنداری به این کار نگاه می‌کردند و فکر می‌کردند چه کاری جواد رضویان را نود شب یا بیشتر در تلویزیون نگه می‌دارد و مردم را هم جذب می‌کند، همان روش را در سینما نیز اجرا کنیم. اما سینما با تلویزیون کاملا فرق دارد. به دلیل کم اطلاعی، تعداد کارگردانها و نویسندگان کمدی خوبمان به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد. به همین علت اگر کاری کمی از درجه معمولی بهتر شود نمره عالی به آن می‌دهیم. گاهی که به سریال‌های قدیمی‌ای که در آن بازی کرده ام نگاه میکنم، میبینم طی این سال‌ها، کمدی پیشرفت چشمگیری نداشته و حتی گاهی پسرفت کرده‌ایم.
-شما در مسیری که حرکت می‌کردید مخاطب خاص خودتان را داشتید و موفق بودید. فکر می‌کنید ادامه دادن آن مسیر پاسخگوی مخاطب نبود؟
جلب مخاطب را موفقیت نمی‌دانم. مخاطب در یک اثر با شخصیت همذات پنداری می‌کند و این همراهی ادامه می‌یابد. این دلیل بر توفیق بازیگر نیست، بلکه نشانه صبوری و به عقیده من ترحم مخاطب نسبت به بازیگر است. مثلا در بعضی کارهایی که این اواخر در سینما انجام دادم، دوست نداشتم مخاطب به خاطر گذشته ام به سینما برود. دوست داشتم اگر جذب کار میشود، فردا بگوید بروید ببینید جواد رضویان چه فیلمی بازی کرده، نه این که بگوید او را شبیه فیلم‌های قبلی‌اش دیدیم. این تکرارها آزرده خاطرم می‌کرد. این تکرار در مورد بسیاری از دوستانمان هم هست. مشکلات زیادی مثل محدودیت در شوخی با اصناف و مشاغل و گرایشها و عقیده‌ها هم وجود دارد که باعث میشود متنها محدود شود.
-به دلیل دور شدن از این تکرار بود که در سریال خودتان بازی نکردید؟
خیلی از دوستان به این باور رسیده بودند که کارگردانی میکنم تا در کار خودم بازی کنم. میخواستم این تفکر را از بین ببرم. همین طور اگر جای هر کدام از بازیگران میخواستم بازی کنم، نمره پایینتری از آنها می‌گرفتم.
-از تفاوت کار تلویزیونی و سینمایی گفتید. کمی در این مورد توضیح دهید.
نمی توانیم سینما و تلویزیون را به هم نزدیک کنیم. در سینما مواردی هست که شامل ممیزی نمیشود، ولی در تلویزیون به آنها نمیشود نزدیک شد. در سینما در گفتن خیلی از دیالوگ‌ها و ساختن خیلی از موقعیتها راحت تر می‌توانیم عمل کنیم. ساختار سینما و تلویزیون ما کاملا از هم جداست.
-از مجموع صحبتهایتان و این همه تغییری که در تفکرتان به وجود آمده، میشود به این نتیجه رسید که از این به بعد قرار است جواد رضویان را با سبک و سیاق جدیدی ببینیم؟
اصلاً به همین خاطر است که در دو سال اخیر کم کار شده ام. واقعاً دلم میخواهد چیزی که در شأن و لیاقت مخاطب سینما و تلویزیون است، ارائه کنم. بعضی دوستانمنتقد ما را نقد میکنند، اما آنقدر نقدها مغرضانه است و کم لطفی در آن وجود دارد، آنقدر نقدها شخصی است که آدم متعجب میشود. هرچند اگر جایی حرف حسابی زده شد، سعی کرده ام آویزه گوشم کنم. اما وقتی غرض ورزی و بی انصافی میبینم، خیلی جدی نمیگیرم. نقد مردم برایم حکم است، آنها هستند که نمره قبولی و ردی کارهایم را میدهند.
-نکته ای هست که به عنوان کلام آخر اضافه کنید؟
امیدوارم مخاطب همانطور که مرا تا اینجا تحمل کرده باز هم تحمل کند. واقعا این دو سال سختی کشیدم تا کار نکنم. ما به کار کردن جلوی دوربین عادت داریم. عادت داریم که در خیابان راجع به کارهایمان صحبت کنند. در این دو سالی که کار نکردم واقعا ریاضت کشیدم. من بچه تلویزیون هستم، اما گلایه هایی دارم. بعد از «قرارگاه مسکونی» یک سال سریالم بلاتکلیف ماند که باعث شد احساس کنم از خانه خودم رانده شده ام و این احساس بسیار بدی بود. خودم را بچه گروه کودک میدانم و آرزو دارم روزی به گروه کودک برگردم.
جواد رضویان و پدرش
جواد رضویان، شنبه ۲۹ اسفند ۱۳۹۴، در آخرین روز سال ۱۳۹۴، پس از آنکه به عنوان یکی از سه بازیگر برگزیده برنامه سه ستاره معرفی شد با بغض اعلام کرد که دیگر در تلویزیون کار نخواهد کرد و برای همیشه خداحافظی کرد. وی پس از این ماجرا در مجموعه همسایه‌ها به ایفای نقش پرداخت. وی همچنان به هنر خود ادامه می‌دهد.
جواد رضویان درباره علاقه اش به کار کودک می‌گوید: خودم را بچه گروه كودک میدانم و آرزو دارم روزی به گروه كودک برگردم.
برای دریافت آخرین اخبار و تصاویر از این بازیگر طنز محبوب کشورمان به صفحه رسمی او در اینستاگرام بروید.
نویسنده: مجله ستاره
بروزرسانی: ۷ تیر ۱۴۰۱
