موش خرما چیست و چه فوایدی در زیست انسان ها دارد؟

موش خرما از حیوانات کوچکی است که بیشتر در مناطق گرم و نخلستان‌ها زندگی می‌کند و دشمن اصلی مارها می‌باشد. به همین دلیل کشاورزان از آن به‌عنوان آفت‌کش استفاده می‌کنند.

موش خرما

خدنگ، راسو و موش خرما همگی نام‌های حیوانی کوچک اما زبر و زرنگ از خانواده راسوها است که در گروه پستانداران و گوشت‌خوار دسته بندی می‌شود. نام تیره‌ای که از موش‌های خرما در ایران یافت می‌شود هرپست است که بدنی کوچک، دراز و باریک با پاهای کوتاه و دم نسبتا بلندی دارند. با این حال خود این گروه چندین گونه مختلف دارد. این نوع موش برای انسان به‌عنوان یک آفت‌کش عالی عمل می‌کند.

 

ویژگی‌های موش خرما

 

ویژگی های موش خرما

همان‌طور که اشاره کردیم این حیوان جثه‌ای باریک و بلند دارد. معمولا قدش بین ۳۶ الی ۴۵ سانتیمتر متفاوت است و اغلب رنگ گندمی مایل به حنایی دارند که به خوبی می‌توانند خود را استتار کنند و از دید انسان پنهان شوند. معمولا در سطح زمین می خوابند تا کمتر دیده شوند.

 

نحوه زندگی موش‌ خرما

موش خرما بسیار تند و تیز حرکت می‌کند و به راحتی از دیوار یا درخت بالا می‌رود و به همین علت در بین حیوانات از شکارچیان بسیار سریع شمرده می‌شود. معمولا روزها فعال هستند و بیشتر به‌صورت گروهی زندگی می‌کنند. از این نظر بسیار به هم وابسته‌اند. حتی به‌صورت گروهی به شکار می‌روند و خانه‌هایشان دارای حفراتی مانند اتاقک‌های کوچک در کنار هم است.

موش خرما از گل بدش می‌آید و معمولا جاهایی که گل آلود باشد راه نمی‌رود. در حین راه رفتن بسیار آرام هستند و سر و صدایی ندارند و در بین شکار خود روی پاها می‌ایستند تا بتوانند همه اطراف را به خوبی ببینند. پیشنهاد می‌کنیم مقاله دنیا از چشم حیوانات مختلف چگونه دیده می‌شود؟ را نیز در ستاره مطالعه کنید.

 

تغذیه موش خرما

جالب است بدانید این حیوان همه چیز خوار است و از انواع پرندگان، پستاندارن کوچک، تخم پرنده، حشرات و ریشه‌های گیاهان و حتی خرچنگ تغذیه می‌کند. اما به‌عنوان دشمن اصلی مارها شناخته شده و در بسیاری از مزارع برای از بین بردن مارها در بین محصولات نگه‌داری می‌شوند. همچنین به طور کلی در مناطقی که جمعیت مارها زیاد و اذیت‌کننده شده باشد در طبیعت رها می‌شوند تا مارها را شکار کنند. از این جهت برای انسان‌ها بسیار مفید هستند. 

 

تغذیه موش خرما

 

زاد و ولد موش خرما

خدنگ‌ها هیچ زمان مشخصی برای جفت‌گیری در طول سال ندارند و در هر زمان می‌توانند این کار را انجام دهند. هنوز اطلاعات کاملی درباره نحوه تولید مثل آن‌ها وجود ندارد، اما می‌دانیم که طول بارداری آن‌ها حدود ۴۳ روز می‌باشد. این حیوانات در هر بار زایمان ۳ موش به دنیا می‌آورند و طول عمر هر کدام بین ۶ تا ۱۳ سال است. برای آشنایی با جفت گیری حیوانات مختلف، این مقاله را در ستاره مطالعه کنید.

 

زیستگاه موش خرما در ایران

راسوها در همه دنیا بیشتر در زمین‌های کشت شده و بین نخلستان‌ها و در مناطق گرم در حفره‌ها و شکاف‌های داخل زمین زندگی می‌کنند. به همین دلیل در ایران نیز بیشتر در مناطق جنوبی و گرم دیده شده‌اند.

یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های این جانور که تعداد زیادی راسو دارد شهر رامهرمز در استان خوزستان است. در شهرهای دیگر مانند خرمشهر، جنوب زابل و مرز ایران و افغانستان نیز این حیوان دیده شده است. به دلیل اینکه خدنگ‌ها به راحتی مار و عقرب را شکار می‌کنند و برخی از کشاورزان آن‌ها را به‌عنوان آفت کش نگه‌داری می‌کنند و اتفاقا جزء حیواناتی هستند که بسیار سریع دست آموز و خانگی می‌شوند.

 

سخن آخر

برخی خانواده‌ها راسوها را برای فرزندان خود خریداری می‌کنند تا به‌عنوان یک همبازی برای آن‌ها باشد، اما باید توجه داشته باشید که برای فرزندان زیر ۱۲ سال نباید خدنگ بخرید؛ زیرا این کار می‌تواند باعث بیماری و آلرژی در کودکان شود.

در پایان امیدواریم اطلاعات کافی درباره این حیوان پرفایده به شما داده باشیم. شما نیز اگر تجربه‌ای درباره این حیوان دارید برای ما در پایین همین صفحه بنویسید. همچنین پیشنهاد می‌کنیم حتما مطلب «تله موش را کجا جایگذاری کنیم» را نیز در مجله ستاره بخوانید تا در صورت ورود موش به خانه سریع‌تر آن را بگیرید.

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید