انواع آسیب های شایع در ورزش

کشیدگی کشاله ران

کشیدگی کشاله ران ۵ درصد آسیب‌های ورزشی را به خود اختصاص داده است، اما متاسفانه عدم توجه به آن و همچنین شدید بودن نوع آسیب، روند درمان را سخت می‌کند. عضلات ادکتور که در ناحیه کشاله ران قرار دارند، در بالا به لگن متصل و در پایین به استخوان ران می‌چسبند که وظیفه آن‌ها نزدیک کردن ران‌ها به یکدیگر است.

 مهم‌ترین علت آسیب کشاله ران، ضعف در این تاندون و یا اعمال فشاری بیش از حد توانایی آن است که منجر به آسیب دیدگی می‌شود. کشیدگی کشاله ران وقتی پیش می‌آید که عضله در حین انقباض شدید باشد و ناگهان تحت کشش شدید قرار گیرد و یا به آن ضربه‌ای وارد شود.

این آسیب در ورزش‌هایی مثل فوتبال، بسکتبال، تنیس، ورزش‌های رزمی، اسب سواری و دویدن بیشتر است و ۳ درجه دارد:

• کشیدگی درجه ۱: درصد کمی از فیبرهای عضلانی دچار پارگی می‌شود
• کشیدگی درجه ۲:  پارگی درصد زیادی از فیبرهای عضلانی کشاله را درگیر می‌کند.
• کشیدگی درجه ۳: کشیدگی درجه ۳ یعنی عضله کشاله ران و یا تاندون آن دچار پارگی شده است.

 

ضربه ی مغزی

این آسیب با ضربه خوردن به سر ایجاد می شود. علائم آن شامل سرگیجه، اختلالات بینایی، سردرد، ضعف حافظه، از دست دادن تعادل، سختی تمرکز، و حالت تهوع است. این صدمه ضرورتاً همراه با بیهوشی نمی باشد. در ورزش‌های برخوردی مثل فوتبال، بوکس و هاکی این عارضه بیشتر اتفاق می افتد. البته در ورزش هایی مثل اسکی و ژیمناستیک هم زیاد رخ می‌دهد.

 

درد و التهاب ساق پا

این عارضه بیشتر برای افرادی اتفاق می افتد که عادت به تحرک و ورزش ندارند یا تحت فشار شدید تمرین قرار می‌گیرند. بالا بردن ناگهانی فشار و شدت تمرینات، پوشیدن کفش‌های نامناسب و دویدن و پریدن روی سطوح خیلی سخت نیز ممکن است باعث بروز این عارضه شود. 

 

کشیدگی عضله

گرم نکردن بدن، خستگی و فعالیت ورزشی بعد از آن، عدم انعطاف پذیری و ناتوانی و ضعف‌های عضلانی، همه از عوامل کشیدگی عضله در ورزشکاران است. معمولا در این شرایط عضلات پشت ران در وزش‌هایی که با دویدن همراه است و عضلات ساق پا در ورزش‌هایی مانند تنیس بیشتر دچار کشیدگی می‌شوند.

علائم کشیدگی عضله شامل:  ورم عضو آسیب دیده، کبودی یا سرخی ناشی از زخم‌های باز بر اثر جراحت و همچنین وجود درد هنگام استراحت و فعالیت است.

برای پیشگیری از این آسیب رعایت نکاتی که زمینه ساز بروز آسیب است، ضروری می‌باشند. برای درمان کشیدگی عضله نیز روش RICE و استفاده از داروهای ضد التهابی توصیه می‌شود.

 

 

پیچ خوردگی مچ پا

 این آسیب در میان افرادی که فوتبال؛ هاکی، بسکتبال و والیبال بازی می‌کنند، بسیار متداول است. می‌توان گفت در ورزش‌هایی که با دویدن و پریدن سر و کار دارد غیر قابل اجتناب است. این حرکات ممکن است باعث پیچ خوردن مچ پا و گاهی پاره شدن یک تاندون یا لیگامنت شود. با عکسبرداری می توان تشخیص داد که عضو دچار شکستگی شده است یا خیر. 

پیشگیری و درمان: تقویت مچ پا با حرکات نرمشی، بستن مچ یا استفاده از مچ بند می‌توان از بروز این اتفاق پیشگیری کنید اما ضمانتی درکار نیست که اگر افتادید یا حرکاتی اشتباه انجام دادید، صدمه نبینید. پیچ خوردگی مچ پا را می‌توانید با RICE و داروهای ضد التهابی مداوا کنید.

 

آسیب دیدگی شانه 

حدود ۲۰ درصد از آسیب‌های ورزشی مربوط به شانه است که شامل دررفتگی، رگ به رگ شدن و ضرب دیدگی می‌شود. این آسیب در ورزش‌هایی مثل تنیس، شنا، وزنه برداری، بیسبال و والیبال بیشتر اتفاق می‌افتد. علائم آن شامل بروز درد، کوفتگی عضلانی و احساس ضعف و ناتوانی در شانه است.

 

 

تاندونیت آشیل

وقتی از تاندون آشیل، یعنی تاندونی که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند، زیاد استفاده شود، به مرور باعث ایجاد آسیب‌های ریز و التهاب در این تاندون شده که تاندونیت آشیل نامیده می‌شود.

البته عوامل دیگری مانند افزایش ناگهانی حرکت، کف پای صاف و یا سفت بودن مچ پا می‌تواند زمینه ساز این آسیب شود.  این آسیب به گونه‌ای است که اگر درمان نشود، آسیب توسعه پیدا کرده و دویدن را تا حدی غیر ممکن خواهد کرد.

برای درمان این عارضه، استراحت، کمپرس یخ، استفاده از بانداژ، بالا قرار دادن پا و مصرف داروهای ضد التهابی غی استروئیدی توصیه می‌شود.

 

نکته پایانی

شایان ذکر است که غیر از معرفی آسیب و یا روش‌های پیشگیری، سایر نکات مربوط به درمان صرفا جهت افزایش اطلاعات شما بوده و درمان به صورت تخصصی باید زیر نظر متخصص ارتوپد یا طب فیزیکی و همچنین فیزیوتراپ انجام شود.