نویسنده: زهرا متقی
بروزرسانی: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱
ستاره | سرویس مذهبی – دعا و مناجات یکی از راه‌های قرب به خداوند است. از امام سجاد (ع)، پانزده مناجات نقل و به خواندن هر یک از آن‌ها، توصیه شده است. اگرچه بندگان با خواندن دعا و مناجات، خداوند را یاد می‌کنند، اما باید بدانند که انسان‌ها به دلیل ناتوانی و فقر وجودی خود در برابر خداوند، نمی‌توانند حق یاد و ذکر او را به جای آوردند. موضوع مناجات الذاکرین نیز همین مسئله است. در این نوشته قصد داریم شما را با این مناجات آشنا کنیم. با ما همراه باشید.
درباره مناجات الذاکرین
مناجات الذاکرین از دعاهای نقل شده از امام سجاد (ع) است. به طور کلی پانزده مناجات از امام سجاد (ع) نقل شده است که این مناجات نیز یکی از این دعاهای پانزده‌گانه است. این مناجات در منابع «الصحیفة الثانیة السجادیة»، «بحارالانوار» و «مفاتیح الجنان» آمده است. مضمون این مناجات اهمیت ذکر و یاد خداست. همچنین در این مناجات به این مسئله نیز پرداخته می‌شود که بندگان، توانایی به جا آوردن حق ذکر خداوند را ندارند و اگر خود خداوند دستور نمی‌داد که ما او را یاد کنیم، ما او را منزه از یاد خود می‌دانستیم.
لازم به ذکر است که علامه مجلسی در کتاب «بحار الانوار» زمان قرائت این مناجات را روز چهارشنبه معرفی کرده‌اند. {مجلسى، بحار الأنوار، ج ۹۱، ص ۱۵۱}
فایل صوتی مناجات الذاکرین
متن مناجات الذاکرین
اِلهى لَوْ لاَ الْواجِبُ مِنْ قَبُولِ اَمْرِكَ، لَنَزَّهْتُكَ مِنْ ذِكْرى اِيَّاكَ،
عَلى اَنَّ ذِكْرى لَكَ بِقَدْرى لا بِقَدْرِكَ،
وَ ما عَسى اَنْ يَبْلُغَ مِقْدارى حَتّى اُجْعَلَ مَحَلّاً لِتَقْديسِكَ،
وَ مِنْ اَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَيْنا جَرَيانُ ذِكْرِكَ عَلى اَ لْسِنَتِنا،
وَ اِذْنُكَ لَنا بِدُعآئِكَ وَ تَنْزيهِكَ وَ تَسْبيحِكَ
اِلهى فَاَلْهِمْنا ذِكْرَكَ فِى الْخَلاءِ وَ الْمَلاءِ، وَ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ،
وَ الْإِعْلانِ وَ الْإِسْرارِ، وَ فِى السَّرَّآءِ وَ الضَّرَّآءِ،
وَ آنِسْنا بِالذِّكْرِ الْخَفِىِّ وَ اسْتَعْمِلْنا بِالْعَمَلِ الزَّكِىِّ،
وَ السَّعْىِ الْمَرْضِىِّ، وَ جازِنا بِالْميزانِ الْوَفِىِّ
اِلهى بِكَ هامَتِ الْقُلُوبُ الْوالِهَةُ،
وَ عَلى مَعْرِفَتِكَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبايِنَةُ،
فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ اِلاَّ بِذِكْركَ،
وَ لا تَسْكُنُ النُّفُوسُ اِلاَّ عِنْدَ رُؤْياكَ،
اَنْتَ الْمُسَبَّحُ فى كُلِّ مَكانٍ وَ الْمَعْبُودُ فى كُلِّ زَمانٍ،
وَ الْمَوْجُودُ فى كُلِ اَوانٍ، وَ الْمَدْعُوُّ بِكُلِّ لِسانٍ،
وَ الْمُعَظَّمُ فى كُلِّ جَنانٍ،
وَ اَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ،
وَ مِنْ كُلِّ راحَةٍ بِغَيْرِ اُنْسِكَ،
وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ،
وَ مِنْ كُلِّ شُغْلٍ بِغَيْرِ طاعَتِكَ،
اِلهى اَنْتَ قُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ:
يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيراً،
وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ اَصيلاً،
وَ قُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ: فَاذْكُرُونى اَذْكُرْكُمْ،
فَاَمَرْتَنا بِذِكْرِكَ، وَ وَعَدْتَنا عَلَيْهِ اَنْ تَذْكُرَنا
تَشْريفاً لَنا وَ تَفْخيماً وَ اِعْظاماً،
وَ ها نَحْنُ ذاكِرُوكَ كَما اَمَرْتَنا،
فَاَنْجِزْ لَنا ما وَعَدْتَنا،
يا ذاكِرَ الذَّاكِرينَ، وَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
ترجمه مناجات الذاکرین
خدايا! اگر پذيرفتن فرمانت واجب نبود تو را پاک‌تر از آن مىدانستم كه نام تو را به زبان آرم،
گذشته از اينكه ذكرى كه من از تو كنم به اندازه فهم من است نه به مقدار مقام تو
و تازه مگر چه اندازه اميد است قدرم بالا رود كه محل تقديس (و به پاكى ستودن) تو قرار گيرم
و از بزرگترين نعمت‌هاى تو بر ما همان جريان داشتن ذكر تو بر زبان ماست
و همان اجازهاى است كه براى دعا كردن و به پاكى ستودنت به ما دادى.
خدايا! پس ذكر خويش را به ما الهام كن در خلوت و جلوت و شب و روز
و آشكار و نهان و در خوشى و ناخوشى
و ما را به ذكر خفى و پنهانت مأنوس كن و به كار پاكيزه
و كوشش خداپسند وادار و پاداش ما را به سنگ تمام بده!
خدايا! دل‌هاى شيدا همه سرگشته و تشنه تو هستند
و خِرَدهاى متفرق و جدا همه در مورد شناسايى و معرفت تو متفق گشتهاند
و از اين رو دل‌ها جز به ياد تو آرام نگيرند
و جان‌ها جز به مشاهده جمالت تسكين نيابند.
تويى كه در هر جا تسبيحت گويند و در هر زمانى پرستش كنند
و در هر آن موجود بودهاى و به هر زبان تو را خوانند
و در هر دلى تو را به بزرگى ياد كنند
و از تو آمرزش خواهم از هر لذتى جز لذت تو
و از هر آسايشى جز انس با تو
و از هر شادمانى به جز قرب تو
و از هر سرگرمى به جز فرمانبرداری‌ات
خدايا تو فرمودى و گفتهات حق است:
«اى كسانى كه ايمان آوردهايد! خدا را ياد كنيد ياد كردن بسيار
و تسبيح او گوئيد در بامداد و پسين.»
و نيز فرمودى و گفتهات حق است: «مرا ياد كنيد تا من هم شما را ياد كنم.»
پس تو ما را به ياد كردنت دستور فرمودى و به ما وعده دادى
كه براى شرافت و عزت و عظمت‌بخشى به ما تو هم ما را ياد كنى
و ما هم‌اكنون مطابق فرمانت تو را ياد كنيم
پس تو هم به وعده خويش وفا كن
اى كه از يادكنندگانت ياد كنى و اى مهربان‌ترين مهربانان.
سخن پایانی
مناجات الذاکرین یکی از مناجات‌هایی است که از امام سجاد (ع) نقل شده است و مضمون آن، اهمیت ذکر خدا و ناتوانی انسان از به جا آوردن حق ذکر خداوند است. خواندن این مناجات را به شما توصیه می‌کنیم. همچنین اگر علاقه دارید با دیگر مناجات‌های امام سجاد (ع) نیز آشنا شوید، می‌توانید مطالب «مناجات المریدین» و «مناجات الشاکرین» را مطالعه کنید.
شما می‌توانید نظرات خود درباره این نوشته را با ما و دیگر همراهان ستاره به اشتراک بگذارید.
