تفاوت مادر کامل با کافی چیست و کدام بهتر است؟

تفاوت مادر کامل با کافی چیست؟ شاید کمال طلبی شما باعث شود بخواهید یک مادر کامل به فرزندتان عرضه کنید، اما یک مادر کافی است که قهرمان تربیت می‌کند.

تفاوت مادر کامل با کافی

ستاره | سرویس روانشناسی – سالیان سال است که از نقش مادر در خانواده به ما تصویر زنی را ارائه داده‌اند که همواره فداکاری می‌کند، خودش را نادیده می‌گیرد و تمام وقت خود را به فرزندان اختصاص می‌دهد. در این میان برخی برای مخالفت با این تصویر از آن طرف بوم افتاده‌اند! به فرزندان‌شان اصلا رسیدگی نمی‌کنند، به آن‌ها اصلا اهمیت نمی‌دهند و وقت خود را با هر چیزی به جز فرزندشان پر می‌کنند. در جامعه ما چطور می‌توان متعادل بود؟ تفاوت مادر کامل با کافی چیست؟ اگر این سوالات که چگونه برای فرزندم مادر خوبی باشم؟ چطور او را همراهی کنم؟ سوالات شما نیز هست باید با تفاوت مادر کامل با کافی آشنا شوید. برای این منظور با ما همراه باشید.

تفاوت مادر کامل با کافی

 

مادر کامل یا مادر کافی ؟!

در مقدمه کتاب «مادر کافی» جو فراست نوشته شده است: «هر چند می‌شد نام کتابم  را مادر کامل یا عالی بگذارم، اما تعجب نکنید اگر به شما بگوییم مادر کامل نه تنها مادر مفیدی نیست بلکه شاید مضر نیز باشد و آنچه فرزندان به ویژه در سال‌های ابتدایی زندگی به آن احتیاج دارند، مادر کافی است.»

پس اگر با شنیدن کلمه «مادر کافی» اولین چیزی که به ذهن‌تان می‌رسد یک مادر بی‌مبالات است که به رعایت حداقل‌ها در مورد فرزندش اکتفا می‌کند و مادر خوبی نیست باید کمی تامل کنید. رعایت حداقل‌ها در چه زمینه‌هایی؟ شاید همین حداقل بودن در برخی زمینه‌ها باعث بشود که به جای یک موجود بی‌عرضه یک قهرمان خودساخته تربیت کنید. در عین حال ۲۰ سال آینده هم نخواهید همواره منت سال‌های جوانی از دست رفته‌تان را سر فرزندان‌تان بگذارید و با شریک زندگی‌اش سر جنگ داشته باشید چون حاصل تمام زحمات شما را از شما گرفته است! شما که الان هیچ دستاوردی به جز این فرزند در زندگی‌تان ندارید و به خودتان حق می‌دهید او را برای خودتان بخواهید.

 

مادر کافی

 

تفاوت مادر کامل با کافی چیست؟

مادر کامل مادر کافی
عشق با قید و شرط می‌دهد. عشق بی‌قید و شرط می‌دهد.
صرفا به کودک عشق و محبت می‌دهد. علاوه بر عشق و محبت به کودک احترام می‌گذارد.
برای فرزندش دلسوزی می‌کند و بین خود و فرزندش وابستگی ایجاد می‌کند. مهرورزی می‌کند و بین خود و فرزندش دل‌بستگی ایجاد می‌کند.
سعی در کنترل کودک دارد. سعی در کنترل محیط دارد.
او یک مادر خشن است. او یک مادر مقتدر و قاطع است.
او در خانواده همزمان نقش قاضی، پلیس، خدمت‌کار، آشپز و معلم را ایفا می‌کند. او در قبال فرزندش صرفا به ایفای نقش مادری می‌پردازد.
او در بازی‌هایش با کودک مدام دنبال آموزش دادن، نصیحت و امرونهی می‌کند. او با کودک بازی‌های نفر اولی می‌کند.
کودک در خانه او نفر اول است. کودک در خانه او نفر اول نیست.
برای او کمیت رابطه‌اش با کودک مهم است. برای او کیفیت رابطه‌اش با کودک مهم است.
او گاهی به فرزندش رشوه می‌دهد. او به فرزندش رشوه نمی‌دهد در عوض پاداش می‌دهد.
او صرفا حرف‌های کودک را می‌شنود. او سعی می‌کند به حرف‌های کودک گوش کند.
او احساسات فرزندش را سرکوب می‌کند. او سعی می‌کند احساسات کودک را درک کند و آن‌ها را پرورش بدهد.
او همواره عجله دارد. او یک مادرصبور است.
او در کودک ترس از شکست ایجاد می‌کند. او در کودک آرزوی موفقیت به وجود می‌آورد.
برای او اجرای قوانین کم‌‌اهمیت توسط فرزندش بسیار مهم است. او ترجیح می‌دهد فقط روی قوانین خیلی مهم و حیاتی تمرکز کند.
او به فرزندش احساس گناه، حس بی‌ارزش و حقارت می‌دهد. او به فرزندش احساس ارزشمندی می‌دهد.
او یک مادر مداخله‌گر است. او یک مادر تسهیل‌گر است.
او بیشتر از فرزندش انتقاد می‌کند. او نقش تشویق در تربیت را پررنگ می‌داند.
او بر نقاط ضعف خود و فرزندش تمرکز دارد. او بر نقاط قوت خود و فرزندش تمرکز دارد.
او کودک را با دیگران مقایسه می‌کند. او در پی مقایسه کودک با خودش است.
او انتظاراتش از کودک بیشتر از توانایی‌های کودک است. او انتظاراتش از کودک کاملا متناسب با توانایی‌های کودک است.
او می‌خواهد آرزوهای ناکام خود را از طریق کودک برآورده کند. او به دنبال کشف استعدادهای فرزندش است.
او هویت خود را در فرزندش جستوجو می‌کند. او یک هویت مستقل دارد.
دغدغه‌های او در مورد فرزندش محدود به تغذیه، پوشاک، دسشویی و… می‌شود. او بیش از هر چیزی نگران خلاقیت، اعتماد به نفس، عزت نفس و مسئولیت‌پذیری فرزندش است.
او ارتباط عاطفی با همسرش را قربانی فرزندش می‌کند. او ارتباط عاطفی‌اش با همسرش را حفظ می‌کند.
او خودش را وقف کودک می‌کند. او به خودش و آرزوهایش اهمیت می‌دهد.
می‌توان گفت که او یک صنعت‌گر است. می‌توان گفت که او یک باغبان است.
او به آینده خود و کودک امید چندانی ندارد. او بسیار به آینده خود و کودک امیدوار است.
او در تربیت فرزند از آزمون و خطا استفاده می‌کند. او برای تربیت کودک مطالعه کرده و آموزش‌های لازم را دیده است.

 

جمع بندی

اکنون که تفاوت مادر کامل با کافی را می‌دانید، شما مادر کامل هستید یا مادر کافی؟ اگر احساس می‌کنید تا اینجا یک مادر کامل بوده‌اید و فرزندتان به شما بیش از حد وابسته شده است پیشنهاد می‌کنیم مقاله وابستگی کودک به مادر و راهکارهای مواجهه با آن را مطالعه کنید. علاوه بر این خودتان هم کم کم سعی کنید با تغییر عادات کوچک مادری کردن‌تان را به خصوصیات مادر کافی که ذکر شد، نزدیک کنید. فراموش نکنید که نظرات و تجربیات‌تان را از طریق بخش نظرات و پرسش‌ها با ما و سایر کاربران در میان بگذارید و از دغدغه‌های مادرانه‌تان بگویید. در بسیاری موارد مشکل شما، مشکل مادرهای دیگر هم هست. تجربه‌های شما هم می‌تواند برای مادرهای دیگر بسیار مفید باشد.

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید