عکس‌های هنرمندان با کلیسای نوتردام

کلیسای نوتردام پاریس با قدمت ۸۵۰ سال، دوشنبه شب هفته جاری در آتش سوخت. به این واسطه تعدادی از هنرمندان کشورمان که عکسی با این کلیسا داشتند، پستی را در اینستاگرام قرار داده و عکس خود را در کنار کلیسا منتشر کردند.

ستاره | سرویس چهره‌ها – به گزارش منابع خبری، یک پروژه ۲۰ ساله مرمت در این کلیسا در حال اجرا بود و احتمالاً آتش‌سوزی بر اثر یک حادثه اتفاقی در خلال این پروژه آغاز شده است.

عکس‌های هنرمندان با کلیسای نوتردام


هلیا امامی:

«کلیسای نتردام ٨٥٠ سال قدمت دیدن سوختن و آتش گرفتن اثر تاریخی هر جای دنیا که باشه خیلی دردناکه»


عکس‌های هنرمندان با کلیسای نوتردام


نرگس محمدی:

«نتردام زيبا ٨٥٠ سال خاطرات سوخت
پ ن١:من اولين بار به عشق نتردام و موزه لوور رفتم پاريس موزه لوور براى ديدن تاريخم و نتردام براى ديدن قصه هاى بچه گيم
پ ن٢:درسته اشتباه تو هر جاى و تو هر كشورى رخ ميده اما اين فرانسوى ها ……حالا اگه اين اشتباه ما كرده بوديم
دنيا رسوا مون ميكرد»


عکس‌های هنرمندان با کلیسای نوتردام


امید معلم:

«و چه قدر این خبر تلخ بود…آتش سوزی نوتردام…و این عکس که دیگر تکرار نمی شود»


عکس‌های هنرمندان با کلیسای نوتردام


یغما گلرویی:

«آتشفشانِ بی خواب»

موهای فرفریتو دوست دارم،
ذهنِ خاکستریتو دوست دارم،
دخترِ خواب‌های پرکابوس!
تو کدوم شهر چشم به‌راهِ منی؟
چمدونم رو باز می‌بندم،
راه می‌افتم با اولین اتوبوس.

با پکِ اولت به سیگارت،
با «آره» گفتنی کشدارت،
منو می‌دزدی از جهان هربار.
با نگاهت از اون‌ورِ عینک،
وقتی بازیش می‌گیره این فندک،
می‌سوزونیم با آتیشِ یه سیگار.

بریژیت باردوی خصوصیِ من،
ودکای بی‌رقیبِ روسیِ من!
مست‌ کن با یه بوسه شاعرتو!
کمکم کن دوباره بچه بشم،
مثل یه بچه‌شیر که تنها
خواب می‌ره سرش رو سینه‌ی تو.

منو از هفت‌ساله‌گی پر کن!
ببرم تا رها شدن توی
شهرِ بازیِ پشتِ پیراهن.
مرگ شونه به شونمه دائم،
پابه‌پام باش حتا وقتی که
راه می‌رم رو ریلِ راه‌آهن.

وقتی نیستی جهان یه زندونه،
یه هیولا تو آینه پنهونه،
منو از دستِ من نجات بده!
توی یک نقشِ پوچ گیر کردم،
روزهام اسلوموشنن بی‌تو،
یه نفر این سکانسو کات بده!

من یه آتشفشانِ بی‌خوابم،
اقیانوسِ حبسیِ قابم،
آخرین شیرِ مونده تو دامم.
تو شبیهِ یه دخترِ کولی،
من همون گوژپشتِ بدچهره،
توی سردآبه‌ی نوتردامم.

خسته از نقشِ شیرِ رقاصم
توی سیرکی به وسعتِ دنیا
غرشِ من هنوز دینِ منه.
بسه چوپان بره‌ها بودن،
من مسیحِ دچارِ وسوسه‌ام
رو صلیبی که سرزمینِ منه!

تاجِ خارم رو از سرم بردار!
با یه بوسه طلسممو بشکن!
واتیکانو باهام دشمن کن!
شمع‌ها رو هدر نده! دختر!
روی مهرابِ این کلیسا برام
یه دونه دینامیت روشن کن.

روحِ غمگین و بی‌قرارِ تورو
پشتِ زیباییات می‌بینم،
خنده‌ی سرسریتو دوس دارم!
آخرین کاشفِ حجابِ تواُم،
بینِ عکسای پیجِ فیس‌بوکت،
عکسِ بی‌روسریتو دوس دارم.

یغما گلرویی»

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید