عورت نمایی؛ علل و راه های درمان

عورت نمایی (exhibitionism) یک اختلال جنسی است که معمولا در مردان رخ می‌دهد. این اختلال ممکن است براثر آسیب‌های روحی و جسمی در کودکی ایجاد شود و علائم، علل بروز و روش‌های درمان خاص خود را دارد.

عورت نمایی
ستاره | سرویس روانشناسی – احتمالا تا به حال برای شما هم اتفاق افتاده که کسی در خیابان یا یک مکان عمومی، اقدام به نمایش آلت جنسی خود می‌کند. این افراد آسیب فیزیکی به اطرافیان نمی‌زنند ولی از لحاظ روانی دیگران را آزرده کرده یا متحمل فشار جنسی می‌کنند. عورت نمایی یا اختلال نمایشگری جنسی یک رفتار بیمارگونه است که در این مقاله علل، علائم و راه‌های درمان آنرا بررسی می‌کنیم.

 

عورت نمایی؛ علل و راه های درمان

 

عورت نمایی چیست؟

عورت نمایی یک انحراف جنسی است که فرد مبتلا تمایل دارد آلت جنسی خود را به طور ناگهانی و بی دلیل به افراد غریبه نشان دهد. فرد در اثر انجام این کار از لحاظ جنسی هیجان زده و گا‌ها تحرک می‌شود، اما خطری برای دیگران ندارد و تنها با نمایش عورت خود لذت می‌برد. این افراد متاسفانه هیچگونه کنترلی بر روی رفتار خود ندارند و آنرا برای برانگیخته شدن ضروری می‌دانند. آن‌ها حتی تمایلی به برقراری رابطه‌ی جنسی با قربانی ندارند و پس از تحریک اقدام به خودارضائی می‌کنند.

 

علائم اختلال عورت نمایی

از آنجا که عورت نمایی از هرکسی سر نمیزند و انسان به طور غریزی سعی در پوشاندن آلت تناسلی خوددارد، تشخیص این اختلال جنسی در افراد کار چندان دشواری نیست. مهم‌ترین نشانه‌ی ابتلا به این اختلال تمایل فرد به نشان دادن آلت خود به افراد غریبه آنهم به صورت ناگهانی است. این افراد تنها با دیدن خشم و نارضایتی غریبه‌ها از این عمل لذت می‌برند. آن‌ها دوست دارند که تعجب، نفرت و خشم دیگران را نسبت به خودشان و عملشان ببینند. افرادی که از این نوع اختلال رنج می‌برند ممکن است همزمان دچار اختلال میل جنسی به کودکان و سایر بیماری‌ها نیز باشند. 
به طور کلی علائم اختلال عورت نمایی عبارتند از:
  • تمایل زیاد به نشان دادن آلت جنسی به افراد غریبه و معمولا جنس مخالف
  • آشفتگی و خشم در ابعاد دیگر زندگی
  • عدم تمایل به رابطه‌ی جنسی با قربانیان

 

اختلال عورت نمایی

 

دلایل بروز اختلال عورت نمایی

  • افراد مبتلا به این اختلال احتمالا در کودکی دچار آسیب‌های روانی شده‌اند. این افراد در کودکی بسیار در معرض تحقیر و سرزنش بوده‌اند و همواره احساس شرم همراهشان بوده است. به همین علت این افراد در بزرگسالی، با نمایش آلت جنسی خود، بر حس حقارت خود غلبه می‌کنند و احساس قدرتی کاذب را تجربه می‌کنند. در نتیجه‌ی این احساس غریب و دوست داشتنی، فرد به انجام این کار عادت می‌کند و سرانجام دچار اختلال عورت نمایی می‌شود.
  • براساس یک پژوهش مردانی که در کودکی مدت زمان زیادی را در برابر مادرشان برهنه بوده‌اند و در واقع این کار برایشان نرمال شده است، در معرض ابتلا به چنین اختلالی هستند.
  • همچنین گاهی تکان شدید سر در کودکی یا ضربه به ناحیه‌ی گیجگاهی مغز، منجر به بروز چنین اختلالی می‌شود.
  • آزار جنسی در کودکی، مشکلات خانوادگی، زندگی متشنج، ترشح بیش از حد تستوسترون و بسیاری موارد دیگر می‌توانند موجب بروز این اختلال عورت نمایی در بزرگسالان شود.
والدین باید در کودکی در زمینه‌ی آموزش مسائل جنسی به کودکان بسیار دقت کنند. عدم آگاهی در این زمینه به بروز این عادت بسیار کمک می‌کند.

 

نمایشگری جنسی

 

درمان عورت نمایی

متاسفانه افراد مبتلا به این اختلال، خودشان به دنبال راه‌های درمان نیستند چرا که آن‌ها اصلا فکر نمی‌کنند که دچار اختلال یا بیماری باشند. مگر اینکه زمانی به علت عورت نمایی با قانون و دادگاه به مشکل بربخورند. در این صورت آن‌ها پس از رسیدگی‌های قانونی به پزشک یا روانشناس معرفی می‌شوند؛ و این اولین جایی است که آن‌ها به درمان فکر می‌کنند.
برای افراد مبتلا به اختلال عورت نمایی، ضروریست که به طور منظم به جلسات درمانی مراجعه کنند. درمان رفتاری-شناختی می‌تواند به این افراد کمک کند که آنچه موجب تحریک جنسی آن‌ها می‌شود را شناسایی کنند و همچنین مهارت‌هایی را برای کنترل این برانگیختگی به آن‌ها آموزش می‌دهد. این روش درمانی شامل بازسازی شناختی (شناسایی و تغییر افکار تولید کننده‌ی این عمل) آموزش ریلکسیشن (برای کاهش مواجههه با تنش‌های رفتاری)، آموزش مهارت‌های مقابله‌ای (ارائه‌ی راهکار برای زمان‌هایی که تحریک یا تشنج جنسی اتفاق می‌افتد) است.

 

عورت نمایی

 

درمان اختلال عورت نمایی معمولا شامل روان درمانی و درمان دارویی است که براساس شرایط بیمار در این خصوص تصمیم گرفته می‌شود. علاوه بر این‌ها، فرد در معرض درمان‌های گروهی، زوج درمانی یا مشاوره و درمان خانوادگی نیز قرار می‌گیرد. یکی از مهم‌ترین فواید درمان گروهی این است که فرد مبتلا متوجه می‌شود، تنها او نیست که دچار این اختلال شده است.
 
آیا شما در این زمینه تجربه‌ای داشته‌اید؟ هنگام مواجهه با این موضوع چه احساسی پیدا کرده و چه راهکاری را پیش گرفته‌اید؟
یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید