روز جهانی هواپیمایی

ستاره | سرویس عمومی – هواپیمایی یا هوانوردی غیر نظامی دقیقا به چه مفهومی اطلاق می‌شود؟ چرا ۷ دسامبر روز هواپیمایی نامیده شده است و هدف از این نامگذاری چیست؟ برای پاسخ به این سوالات با ما همراه باشید. 

تاریخچه روز هواپیمایی (غیرنظامی)

تاریخچه روز بین المللی هواپیمایی به پنجاهمین سالگرد امضای «معاهده هوانوردی غیرنظامی بین‌المللی» بر می گردد. این معاهده در کنفرانسی در شیکاگو در سال ۱۹۴۴ (میلادی) که با حضور بیش از پنجاه کشور به دعوت دولت ایالات متحده آمریکا از ۱ نوامبر تا ۷ دسامبر گرد هم آمده بودند به تصویب رسید. با امضای قرارداد شیکاگو، «کنوانسیون ۱۹۱۹ پاریس» که کنوانسیونی مربوط به مقررات هوانوردی بود و «معاهده هواپیمایی بازرگانی ۱۹۲۸ هاوانا» بی‌اثر شدند. ایران نیز یکی از کشورهای مؤسس ایکائو [سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی] و از نخستین امضاکنندگان معاهده بود که قانون اجازه الحاق دولت ایران به این کنوانسیون در ۳۰ تیر ۱۳۲۸ (خورشیدی) به تصویب مجلس شورای ملی رسید. دو سال پس از تصویب این معاهده یعنی در سال ۱۹۹۶ (میلادی) مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز ۷ دسامبر را «روز بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی» نامید.

تعریفی از هوانوردی غیر نظامی

هوانوردی یا جابجایی هوایی به فعالیتهای مرتبط با پرواز مکانیکی و صنعت هواگردسازی اطلاق می‌گردد. هوانوردی را می‌توان بطور عمده به دو دسته نظامی و غیر نظامی بخش کرد. هواپیمایی غیر نظامی  شامل دو وضعیت خصوصی و تجاری است. بسیاری از کشورهای جهان عضو سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) هستند و از طریق این آژانس با یکدیگر برای ایجاد استانداردهای مشترک و روش‌های توصیه شده برای هواپیمایی کشوری همکاری می‌کنند.

هوانوردی غیر نظامی شامل دو دسته عمده می‌شود:

• حمل و نقل هوایی برنامه‌ریزی شده: تمام پروازهای مسافری و باری فعال در مسیرهای منظم برنامه‌ریزی شده
• هوانوردی عمومی: شامل تمام پروازهای مسافربری، شخصی یا تجاری

برخی از کشورها نیز بر اساس اینکه هواپیما برای چه هدفی اجاره می‌شوند؛ تمایز نظارتی قائل می‌شوند. این اهداف عبارتند از:

• هوانوردی تجاری: شامل اجاره بخش زیاد یا همه پروازهای انجام شده به ویژه خدمات برنامه‌ریزی شده شرکت هواپیمایی می‌شوند
• هوانوردی خصوصی: که شامل خلبانانی می‌شود که بدون دریافت هر نوع پاداش برای اهداف شخصی پرواز می‌کنند (تفریح و سرگرمی، جلسات کسب و کار و غیره)

تمام انواع حمل و نقل هوایی برنامه‌ریزی شده، تجاری هستند. اما هوانوردی عمومی می‌تواند تجاری یا خصوصی باشد. به‌طور معمول، خلبان، هواپیما و اپراتور، همگی باید از طریق مجوزهای جداگانه تجاری، ثبت نام و گواهی‌های عملیاتی، مجاز به انجام عملیات تجاری باشند.

در ایران هوانوردی بازرگانی از سوی شرکت‌های هواپیمایی مانند ماهان، ایران ایر، هواپیمایی آسمان، آریانا، تاجیک ایر، لوفت‌هانزا و دیگر شرکت‌ها به منظور حمل مسافر انجام می‌شود.

هدف از نامگذاری روز جهانی هواپیمایی 

همه ساله کشورها برای گرامیداشت این روز و یادآوری و تأکید بر اهمیت صنعت هواپیمایی کشوری در توسعه اقتصادی و اجتماعی جوامع و نقش اساسی سازمان هواپیمایی کشوری در حفظ، ارتقا، ایمنی و کارآیی و قانونمندی در حمل و نقل هوایی نسبت به برگزاری مراسم این روز و اجرای برنامه های مختلف اقدام می کنند.

هدف از بزرگداشت این روز، شناساندن هوانوردی و به ویژه مسافرت‌های هوایی بین‌المللی است تا اهمیت اجتماعی و اقتصادی هوانوردی در جهان گسترش یابد.