سوره احقاف – صفحه ۴۲۳ قران

 

آیات استخاره سوره احقاف به همراه ترجمه

سوره احقاف (صفحه ۴۲۳)

وَقَالَ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَوْ کَانَ خَیْراً مَّا سَبَقُونَا إِلَیْهِ وَإِذْ لَمْ یَهْتَدُواْ بِهِ فَسَیَقُولُونَ هَـٰذَا إِفْکٌ قَدِیمٌ (۱۱)

کافران درباره مؤمنان چنین گفتند: «اگر (اسلام) چیز خوبى بود، هرگز آن‌ها (در پذیرش آن) بر ما پیشى نمى ‏گرفتند!» و، چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند مى‏ گویند: «این یک دروغ قدیمى است!» (۱۱)

❈❈❈

وَمِن قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَىٰ إِمَاماً وَرَحْمَةً وَهَـٰذَا کِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَاناً عَرَبِیّاً لِّیُنذِرَ ﭐلَّذِینَ ظَلَمُواْ وَبُشْرَىٰ لِلْمُحْسِنِینَ (۱۲)

و پیش از آن، کتاب موسى که پیشوا و رحمت بود (نشانه‏ هاى آن را بیان کرده)، و این کتاب هماهنگ با نشانه‏ هاى تورات است در حالى که به زبان عربى و فصیح و گویاست، تا ظالمان را بیم دهد و براى نیکوکاران بشارتى باشد! (۱۲)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِینَ قَالُواْ رَبُّنَا ﭐللَّهُ ثُمَّ ﭐسْتَقَامُواْ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ (۱۳)

کسانى که گفتند: «پروردگار ما الله است‏»، سپس استقامت کردند، نه ترسى براى آنان است و نه اندوهگین مى‏ شوند. (۱۳)

❈❈❈

أُوْلَـٰئِکَ أَصْحَابُ ﭐلْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَاءً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ (۱۴)

آن‌ها اهل بهشتند و جاودانه در آن مى ‏مانند؛ این پاداش اعمالى است که انجام مى ‏دادند. (۱۴)

❈❈❈

وَوَصَّیْنَا ﭐلْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَاناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَوَضَعَتْهُ کُرْهاً وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْراً حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ ﭐلَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحاً تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ ﭐلْمُسْلِمِینَ (۱۵)

ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکى کند، مادرش او را با ناراحتى حمل مى ‏کند و با ناراحتى بر زمین مى‏ گذارد؛ و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سى ماه است؛ تا زمانى که به کمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگى بالغ گردد مى ‏گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتى را که به من و پدر و مادرم دادى بجا آورم و کار شایسته‏ اى انجام دهم که از آن خشنود باشى، و فرزندان مرا صالح گردان؛ من به سوى تو باز مى ‏گردم و توبه مى‏ کنم، و من از مسلمانانم!» (۱۵)

❈❈❈

أُوْلَـٰئِکَ ﭐلَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُواْ وَنَتَجاوَزُ عَن سَیِّئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ ﭐلْجَنَّةِ وَعْدَ ﭐلصِّدْقِ ﭐلَّذِی کَانُواْ یُوعَدُونَ (۱۶)

آن‌ها کسانى هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول مى‏ کنیم و از گناهانشان مى ‏گذریم و در میان بهشتیان جاى دارند؛ این وعده راستى است که وعده داده مى ‏شدند. (۱۶)

❈❈❈

وَﭐلَّذِی قَالَ لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَّکُمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ ﭐلْقُرُونُ مِن قَبْلِی وَهُمَا یَسْتَغِیثَانِ ﭐللَّهَ وَیْلَکَ ءَامِنْ إِنَّ وَعْدَ ﭐللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مَا هَـٰذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ ﭐلْأَوَّلِینَ (۱۷)

و کسى که به پدر و مادرش مى‏ گوید: «اف بر شما! آیا به من وعده مى ‏دهید که من روز قیامت مبعوث مى ‏شوم؟! در حالى که پیش از من اقوام زیادى بودند (و هرگز مبعوث نشدند)! و آن دو پیوسته فریاد مى ‏کشند و خدا را به یارى مى‏ طلبند که: واى بر تو، ایمان بیاور که وعده خدا حق است، اما او پیوسته مى‏ گوید:» این‌ها چیزى جز افسانه‏ هاى پیشینیان نیست! (۱۷)

❈❈❈

أُوْلَـٰئِکَ ﭐلَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ ﭐلْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ ﭐلْجِنِّ

آن‌ها کسانى هستند که فرمان عذاب درباره آنان همراه اقوام (کافرى) که مسلم شده پیش از آنان بودند از جن