سوره کهف – صفحه ۲۴۵ قران

 

آیات استخاره سوره کهف به همراه ترجمه

سوره کهف (صفحه ۲۴۵)

وَﭐذْکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَىٰ أَن یَهْدِیَنِ رَبِّی لِأَقْرَبَ مِنْ هَـٰذَا رَشَداً (۲۴)

و هرگاه فراموش کردى، (جبران کن) و پروردگارت را به خاطر بیاور؛ و بگو: «امیدوارم که پروردگارم مرا به راهى روشنتر از این هدایت کند!» (۲۴)

❈❈❈

وَلَبِثُواْ فِی کَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِئَةٍ سِنِینَ وَﭐزْدَادُواْ تِسْعاً (۲۵)

آن‌ها در غارشان سیصد سال درنگ کردند، و نه سال (نیز) بر آن افزودند. (۲۵)

❈❈❈

قُلِ ﭐللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُواْ لَهُ غَیْبُ ﭐلسَّمَاوَاتِ وَﭐلْأَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَداً (۲۶)

بگو: «خداوند از مدت توقفشان آگاهتر است؛ غیب آسمان‌ها و زمین از آن اوست! راستى چه بینا و شنواست! آن‌ها هیچ ولى و سرپرستى جز او ندارند! و او هیچ کس را در حکم خود شرکت نمى‏دهد!» (۲۶)

❈❈❈

وَﭐتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِن کِتَابِ رَبِّکَ لَا مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِهِ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَداً (۲۷)

آنچه را از کتاب پروردگارت به تو وحى شده تلاوت کن! هیچ چیز سخنان او را دگرگون نمى ‏سازد؛ و هرگز پناهگاهى جز او نمى ‏یابى! (۲۷)

❈❈❈

وَﭐصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ ﭐلَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِـﭑلْغَدَاةِ وَﭐلْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ ﭐلْحَیَاةِ ﭐلدُّنْیَا وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِنَا وَﭐتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطاً (۲۸)

با کسانى باش که پروردگار خود را صبح و عصر مى ‏خوانند، و تنها رضاى او را مى ‏طلبند! و هرگز بخاطر زیورهاى دنیا، چشمان خود را از آن‌ها برمگیر! و از کسانى که قلبشان را از یاد خود غافل ساختیم اطاعت مکن! همان‌ها که از هواى نفس پیروى کردند، و کارهایشان افراطى است. (۲۸)

❈❈❈

وَقُلِ ﭐلْحَقُّ مِن رَّبِّکُمْ فَمَن شَاءَ فَلْیُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْیَکْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ نَاراً أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَإِن یَسْتَغِیثُواْ یُغَاثُواْ بِمَاءٍ کَـﭑلْمُهْلِ یَشْوِی ﭐلْوُجُوهَ بِئْسَ ﭐلشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقاً (۲۹)

بگو: «این حق است از سوى پروردگارتان! هر کس مى‏ خواهد ایمان بیاورد (و این حقیقت را پذیرا شود)، و هر کس می خواهد کافر گردد!» ما براى ستمگران آتشى آماده کردیم که سراپرده‏ اش آنان را از هر سو احاطه کرده است! و اگر تقاضاى آب کنند، آبى براى آنان میاورند که همچون فلز گداخته صورت‌ها را بریان مى ‏کند! چه بد نوشیدنى، و چه بد محل اجتماعى است! (۲۹)

❈❈❈

إِنَّ ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ﭐلصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا (۳۰)

مسلما کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، ما پاداش نیکوکاران را ضایع نخواهیم کرد! (۳۰)

❈❈❈

أُوْلَـٰئِکَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمُ ﭐلْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَیَلْبَسُونَ ثِیَاباً خُضْراً مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى ﭐلْأَرَائِکِ نِعْمَ ﭐلثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقاً (۳۱)

آن‌ها کسانى هستند که بهشت جاودان براى آنان است؛ باغهایى از بهشت که نهر‌ها از زیر درختان و قصرهایش جارى است؛ در آنجا با دستبندهایى از طلا آراسته مى ‏شوند؛ و لباسهایى (فاخر) به رنگ سبز، از حریر نازک و ضخیم، دربر مى‏کنند؛ در حالى که بر تخت‌ها تکیه کرده ‏اند. چه پاداش خوبى، و چه جمع نیکویى! (۳۱)