سوره هود – صفحه ۱۹۱ قران

 

آیات استخاره سوره هود به همراه ترجمه

سوره هود (صفحه ۱۹۱)

مَا یَعْبُدُونَ إِلَّا کَمَا یَعْبُدُ ءَابَاؤُهُم مِّن قَبْلُ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِیبَهُمْ غَیْرَ مَنقُوصٍ (۱۰۹)

اين معبودها را پرستش مى ‏كنند كه پدرانشان قبلا مى ‏پرستيدند، و ما نصيب آنان را بى‏ كم و كاست خواهيم داد!(۱۰۹)

❈❈❈

وَلَقَدْ ءَاتَیْنَا مُوسَى ﭐلْکِتَابَ فَـﭑخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مُرِیبٍ (۱۱۰)

ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ سپس در آن اختلاف شد؛ و اگر فرمان قبلى خدا (در زمينه ‏آزمايش و اتمام حجت بر آنها) نبود، در ميان آنان داورى مى ‏شد! و آنها (هنوز) در شك ‏اند، شكى آميخته به بدگمانى!(۱۱۰)

❈❈❈

وَإِنَّ کُـلًا لَّمَّا لَیُوَفِّیَنَّهُمْ رَبُّکَ أَعْمَالَهُمْ إِنَّهُ بِمَا یَعْمَلُونَ خَبِیرٌ (۱۱۱)

و پروردگارت اعمال هر یک را بى ‏کم و کاست به آن‌ها خواهد داد؛ او به آنچه عمل مى‏ کنند آگاه است! (۱۱۱)

❈❈❈

فَـﭑسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَکَ وَلَا تَطْغَوْاْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (۱۱۲)

پس همان‏گونه که فرمان یافته‏ اى، استقامت کن؛ و همچنین کسانى که با تو بسوى خدا آمده ‏اند (باید استقامت کنند)! و طغیان نکنید، که خداوند آنچه را انجام مى‏ دهید مى‏ بیند! (۱۱۲)

❈❈❈

وَلَا تَرْکَنُواْ إِلَى ﭐلَّذِینَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّکُمُ ﭐلنَّارُ وَمَا لَکُم مِّن دُونِ ﭐللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ (۱۱۳)

و بر ظالمان تكيه ننماييد، كه موجب مى ‏شود آتش شما را فرا گيرد؛ و در آن حال، هيچ ولى و سرپرستى جز خدا نخواهيد داشت؛ و يارى نمى ‏شويد!(۱۱۳)

❈❈❈

وَأَقِمِ ﭐلصَّلَوٰةَ طَرَفَیِ ﭐلنَّهَارِ وَزُلَفاً مِّنَ ﭐللَّیْلِ إِنَّ ﭐلْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ ﭐلسَّـیِّئَاتِ ذَالِکَ ذِکْرَىٰ لِلذَّاکِرِینَ (۱۱۴)

در دو طرف روز، و اوایل شب، نماز را برپا دار؛ چرا که حسنات، سیئات (و آثار آن‌ها را) از بین مى ‏برند؛ این تذکرى است براى کسانى که اهل تذکرند! (۱۱۴)

❈❈❈

وَﭐصْبِرْ فَإِنَّ ﭐللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ ﭐلْمُحْسِنِینَ (۱۱۵)

و شكيبايى كن، كه خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نخواهد كرد!(۱۱۵)

❈❈❈

فَلَوْلَا کَانَ مِنَ ﭐلْقُرُونِ مِن قَبْلِکُمْ أُوْلُواْ بَقِیَّةٍ یَنْهَوْنَ عَنِ ﭐلْفَسَادِ فِی ﭐلْأَرْضِ إِلَّا قَلِیلًا مِّمَّنْ أَنجَیْنَا مِنْهُمْ وَﭐتَّبَعَ ﭐلَّذِینَ ظَلَمُواْ مَا أُتْرِفُواْ فِیهِ وَکَانُواْ مُجْرِمِینَ (۱۱۶)

چرا در قرون (و اقوام) قبل از شما، دانشمندان صاحب قدرتى نبودند که از فساد در زمین جلوگیرى کنند؟! مگر اندکى از آنها، که نجاتشان دادیم! و آنان که ستم مى ‏کردند، از تنعم و کامجوئى پیروى کردند؛ و گناهکار بودند (و نابود شدند)! (۱۱۶)

❈❈❈

وَمَا کَانَ رَبُّکَ لِیُهْلِکَ ﭐلْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ (۱۱۷)

و چنین نبود که پروردگارت آبادی‌ها را بظلم و ستم نابود کند در حالى که اهلش در صدد اصلاح بوده باشند! (۱۱۷)

❈❈❈

وَلَوْ شَاءَ رَبُّکَ لَجَعَلَ ﭐلنَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا یَزَالُونَ مُخْتَلِفِینَ (۱۱۸)

و اگر پروردگارت مى‏ خواست، همه مردم را یک امت (بدون هیچ گونه اختلاف) قرار مى ‏داد؛ ولى آن‌ها همواره مختلفند… (۱۱۸)

❈❈❈

إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّکَ وَلِذَالِکَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ ﭐلْجِنَّةِ وَﭐلنَّاسِ أَجْمَعِینَ (۱۱۹)

مگر کسى را که پروردگارت رحم کند! و براى همین (پذیرش رحمت) آن‌ها را آفرید! و فرمان پروردگارت قطعى شده که: جهنم را از همه (سرکشان و طاغیان) جن و انس پر خواهم کرد! (۱۱۹)

❈❈❈

وَکُـلًا نَّقُصُّ عَلَیْکَ

و ما براى تو بازگو كرديم