سوره هود – صفحه ۱۸۷ قران

 

آیات استخاره سوره هود به همراه ترجمه

سوره هود (صفحه ۱۸۷)

فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُواْ فِی دَارِکُمْ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ ذَالِکَ وَعْدٌ غَیْرُ مَکْذُوبٍ (۶۵)

(اما) آن‌ها آن (ناقه) را از پاى در آوردند! و (صالح به آنها) گفت: «(مهلت شما تمام شد!) سه روز در خانه‏ هایتان بهره‏ مند گردید؛ (و بعد از آن، عذاب الهى فرا خواهد رسید؛) این وعده‏ اى است که دروغ نخواهد بود!» (۶۵)

❈❈❈

فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّیْنَا صَالِحاً وَﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْیِ یَوْمِئِذٍ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ ﭐلْقَوِیُّ ﭐلْعَزِیزُ (۶۶)

و هنگامى که فرمان (مجازات) ما فرا رسید، صالح و کسانى را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود (از آن عذاب) و از رسوایى آن روز، رهایى بخشیدیم؛ چرا که پروردگارت قوى و شکست ناپذیر است! (۶۶)

❈❈❈

وَأَخَذَ ﭐلَّذِینَ ظَلَمُواْ ﭐلصَّیْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِی دِیَارِهِمْ جَاثِمِینَ (۶۷)

و کسانى را که ستم کرده بودند، صیحه (آسمانى) فروگرفت؛ و در خانه‏ هایشان به روى افتادند و مردند… (۶۷)

❈❈❈

کَأَن لَّمْ یَغْنَوْاْ فِیهَا أَلَا إِنَّ ثَمُودَ کَفرُواْ رَبَّهُمْ أَلَا بُعْداً لِّثَمُودَ (۶۸)

آنچنان که گویى هرگز ساکن آن دیار نبودند! بدانید قوم ثمود، پروردگارشان را انکار کردند! دور باد قوم ثمود (از رحمت پروردگار)! (۶۸)

❈❈❈

وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِیمَ بِـﭑلْبُـشْرَىٰ قَالُواْ سَلَاماً قَالَ سَلَامٌ فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ (۶۹)

فرستادگان ما (فرشتگان) براى ابراهیم بشارت آوردند؛ گفتند: «سلام!» (او نیز) گفت: «سلام!» و طولى نکشید که گوساله بریانى (براى آنها) آورد. (۶۹)

❈❈❈

فَلَمَّا رَأَىٰ أَیْدِیَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَیْهِ نَکِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُواْ لَا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمِ لُوطٍ (۷۰)

(اما) هنگامى که دید دست آن‌ها به آن نمى ‏رسد (و از آن نمى‏خورند، کار) آن‌ها را زشت شمرد؛ و در دل احساس ترس نمود. به او گفتند: «نترس! ما به سوى قوم لوط فرستاده شده‏ ایم!» (۷۰)

❈❈❈

وَﭐمْرَأَتُهُ قَائِمَةٌ فَضَحِکَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِن وَرَاءِ إِسْحَاقَ یَعْقُوبَ (۷۱)

و همسرش ایستاده بود، (از خوشحالى) خندید؛ پس او را بشارت به اسحاق، و بعد از او یعقوب دادیم. (۷۱)

❈❈❈

قَالَتْ یَا وَیْلَتَىٰ ءَأَلِدُ وَأَنَاْ عَجُوزٌ وَهَـٰذَا بَعْلِی شَیْخاً إِنَّ هَـٰذَا لَشَیْءٌ عَجِیبٌ (۷۲)

گفت: «اى واى بر من! آیا من فرزند مى ‏آورم در حالى که پیرزنم، و این شوهرم پیرمردى است؟! این راستى چیز عجیبى است!» (۷۲)

❈❈❈

قَالُواْ أَتَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ ﭐللَّهِ رَحْمَتُ ﭐللَّهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ ﭐلْبَیْتِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَّجِیدٌ (۷۳)

گفتند: «آیا از فرمان خدا تعجب می کنى؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چرا که او ستوده و والاست!» (۷۳)

❈❈❈

فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ ﭐلرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ ﭐلْبُشْرَىٰ یُجَادِلُنَا فِی قَوْمِ لُوطٍ (۷۴)

هنگامى که ترس ابراهیم فرو نشست، و بشارت به او رسید، درباره قوم لوط با ما مجادله مى‏ کرد… (۷۴)

❈❈❈

إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُّنِیبٌ (۷۵)

چرا که ابراهیم، بردبار و دلسوز و بازگشت‏ کننده (بسوى خدا) بود! (۷۵)

❈❈❈

یَا إِبْرَاهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هَـٰذَا إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَإِنَّهُمْ ءَاتِیهِمْ عَذَابٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ (۷۶)

اى ابراهیم! از این (درخواست) صرف‏نظر کن، که فرمان پروردگارت فرا رسیده؛ و بطور قطع عذاب (الهى) به سراغ آن‌ها مى ‏آید؛ و برگشت ندارد! (۷۶)

❈❈❈

وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطاً سِیءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَقَالَ

و هنگامى که رسولان ما (فرشتگان عذاب) به سراغ لوط آمدند، از آمدنشان ناراحت شد؛ و قلبش پریشان گشت؛ و گفت