هیس…کودک ها فریاد نمی زنند! یادداشتی درباره کودک آزاری

ستاره | سرویس عمومی – کودک آزاری! در سرزمینی که صحبت از مرگ فرشته‌های کوچک و بی گناه است دیگر جایی برای اخبار دلار و سکه و ارز باقی نمی‌ماند چرا که مرگ انسانیت مرگ تمام ثروت‌هاست دیروز آتنا و بنیتا و ده‌ها کودک دیگر و امروز هم اهورای ۳ ساله. سیر صعودی موارد کودک آزاری در ایران نشانه چیست؟ لابد فردا هم نوبت کودک دیگری است که تاوان بی‌رحمی آدم بزرگ‌ها را پس بدهد.

کودک آزاری در ایران

آیا باید بنشینیم و منتظر بمانیم تا ببینیم قرعه به کدام طفل معصومی می‌افتد و آن وقت است که پست‌های جگرسوزمان یکی پس از دیگری روانه شبکه‌های مجازی می‌شود. یادش بخیر… قدیم‌ترها خانه مکان امن کودک بود، جایی که تنها دغدغه‌اش بازی با عروسک‌هایش باشد، جایی که بتواند یک خواب آرام برود اما افسوس که در دنیای بی‌رحمی که ساخته‌ایم این کمترین حق هم از یک کودک گرفته شد چراکه امروز شاهد هستیم کودکی در خانه‌اش و در همان مکان امن به دست پدری بی‌رحم با دنیای کودکانه‌اش خداحافظی کرده است. به راستی بشریت به کجا چنین شتابان؟!

مقصر کیست؟ فرد یا جامعه؟!

شاید تصور کنیم عاقلانه‌ترین کار در مواجهه با یک قتل تنها محاکمه قاتل جانی است اگرچه مجازات این افراد می‌تواند درس عبرتی برای سایرین باشد اما در هر صورت پیدا کردن یک راه حل اساسی برای این مشکل اجتماعی و ریشه‌یابی دلایل اصلی رخ دادن این اتفاقات هم باید دغدغه یک جامعه باشد، کودک آزاری سال‌هاست که گریبانگیر این جامعه شده است و شاید بتوان یکی از دلایل افزایش این اتفاقات را عدم اطلاع‌رسانی کافی به کودکانمان دانست چرا که آنها معمولا تا سنین بلوغ از این مسائل آگاهی چندانی نخواهند داشت از طرفی خانواده‌ها هم معتقد هستند بچه‌هایشان نباید در سنین پایین درگیر این مسائل شوند و باید در آرامش کامل فکری و روحی به سر ببرند اما متاسفانه جرم و جنایت اجتناب‌ناپذیر شده است و در چند سال اخیر تکان شدیدی در روح جامعه ایجاد کرده است شاید بتوان گفت غفلت خانواده‌ها از یک سو و افزایش افرادی که به دلایل روحی و روانی در وضعیت خوبی نیستند و دست به این جنایت‌های نابخشودنی می‌زنند از سوی دیگر باعث شده است که شاهد این آمار نگران‌کننده کودک آزاری و یا بهتر بگویم کودک‌کشی در کشورمان باشیم.

اینکه در آسمانی شدن مظلومانه این کودکان چه کسی مقصر است به شخصه گمان می‌کنم در جامعه‌ای که گرسنگان جنسی و مادی فراوانند بعید نیست که حتی هر روز هم در صفحه حوادث روزنامه‌ها شاهد اخباری از این دست باشیم اما این حدس و گمان‌ها برای خانواده اهورا و امثال او دیگر دردی را دوا نمی‌کند. تنها می‌توان برای این فرشته کوچک سرزمینمان و فرشته‌های کوچکی که قبل از او آسمانی شدند دعا کرد تا در آرامش باشند و برای خانواده غمدیده‌شان نیز دعا کرد که بتوانند صبور باشند.

مراقب کودکانمان باشیم

شاید بهتر باشد در کنار نگرانی‌هایی که بابت کم شدن نمرات ریاضی و زبان کودکان خود داریم کمی هم دلواپس جسم و روح لطیف آنها باشیم تا از کودک آزاری و  فجایعی که تکرارشان به حق باعث ناراحتی نه تنها یک خانواده بلکه یک ملت می شود پیشگیری کنیم.

صفورا دادخواه