با فردی که قصد خودکشی دارد چه باید کرد؟

ستاره | سرویس روانشناسی – بسیاری از مردم عادی توانایی درک خودکشی و جرات سخن گفتن از آن‌را را ندارند. تصمیم برای خودکشی از عوامل و شرایط پیچیده روانی و محیطی نشات می‌گیرد. افسردگی شدید، اختلالات روانی و شکست‌های پیاپی در زندگی می‌تواند تصمیم به خودکشی را در افراد جدی سازد. خودکشی شوک‌آور «رابین ویلیامز»، کمدین و بازیگر مشهور هالیوود باعث شد، برنامه‌های تلویزیونی قطع شوند تا این خبر را اعلام گردد و در همان لحظه ویلیامز همه شبکه‌های آنلاین را به تسخیر خود درآورد حتی اوباما هم تاثر عمیقش را بلافاصله ابراز کرد. همین امر دلیل بحث‌های گسترده درباره راه‌های پیشگیری از قصد خودکشی گردید.

 

 

واکنش در برابر خودکشی دیگران

خودکشی هیچ مرزی جمعیتی نمی‌شناسد و همه مردم را فارغ از جنسیت، نژاد، جایگاه اجتماعی- اقتصادی، فرهنگی، یا مذهب تحت تأثیر قرار می‌دهد. به گفته‌ «بنیاد آمریکایی جلوگیری از خودکشی»، حدود یک میلیون نفر هر سال دست به خودکشی می‌زنند. طبق آخرین آمارگیری که در سال ۲۰۱۰ انجام شد ۳۸ هزار و ۳۶۴ آمریکایی در این سال دست به خودکشی منجر به مرگ زدند؛ یعنی یک خودکشی در هر ۱۳ دقیقه و هفت ثانیه. خودکشی دهمین عامل مرگ و میر در میان آمریکاییان و سومین عامل در میان جوانان ۲۴ـ ۱۵ساله است. برخلاف باقی عوامل مرگ و میر، تعداد افرادی که خودکشی می‌کنند، هر سال افزایش پیدا می‌کند.

در بسیاری از موارد افراد عادی روش صحیح برخورد و مواجه با این موضوع را نمی‌دانند و نسبت به آن آگاهی ندارند. در این مطلب سعی می‌کنیم یکی از بهترین واکنش‌های فردی را، در مقابل افرادی که سخن از خودکشی می‌زنند بیان کنیم.

 

دلایل خودکشی چیست؟

معیارهای ریسک خودکشی موجود است؛ ۹۰درصد افرادی که خودکشی می‌کنند در زمان مرگ از بیماری‌های ذهنی رنج می‌برند که اغلب شناسایی نشده و تحت معالجه قرار نگرفته‌اند. دیگر معیارهای ریسک شامل اقدام قبلی برای خودکشی، سابقه‌ خودکشی در خانواده، سابقه‌ ضربه‌ روحی و آزار دیدن، درد مزمن یا یک بیماری جدی می‌شوند. عوامل استرس‌زایی چون از دست دادن یکی از عزیزان، ضرر مالی، مشکلات قضایی و مورد ظلم واقع شدن می‌تواند پتانسیل خودکشی را در افراد بالا ببرد.

 

 

معمولا افرادی که در خودکشی جان خود را از دست می‌دهند، نشانه‌هایی از خطر قریب‌الوقوع را از خود بروز می‌دهند. فردی که قصد خودکشی دارد ممکن است به اطرافیان خودبگوید، قصد خودکشی دارد. علائم هشدار دهنده‌ دیگر می‌توانند این‌ موارد باشند: احساس ناامیدی، گیر افتادن، ناگزیری، تحقیر شدن و بی‌علاقگی. برخی از افراد دچار بی‌خوابی می‌شوند، از خانواده و دوستانشان منزوی و بدخلق می‌شوند.

اگر شخصی درباره خودکشی صحبت می‌کند یا برای آن برنامه‌ریزی می‌کند، این یک بحران است که باید سریعا به آن رسیدگی شود. شخصی که به خودکشی خود در آینده‌ای نزدیک اقرار می‌کند، به بستری شدن و یک فضای امن نیاز دارد تا زمانی که دیگر به خودکشی فکر نکند. افسردگی او باید با جدیت تحت درمان قرار گیرد و این کار را نمی‌توان به صورت سرپایی انجام داد. وقتی شخص از خودکشی صحبت می‌کند یعنی افسردگی او بسیار جدی شده است.

براساس آمار وب‌سایت “بنیاد آمریکایی جلوگیری از خودکشی”، ۵۰ تا ۷۵ درصد افرادی که دست به خودکشی می‌زنند، حداقل یک نفر را از نیت خود با خبر می‌کنند. اگر شخصی علائم هشدار دهنده را از خود بروز دهد، باید او را جدی گرفت.

 

اقدامات لازم به هنگام پی بردن به قصد خودکشی فرد نزدیک به شما

اگر علائم هشدار دهنده‌ خودکشی را در شخصی که می‌شناسید مشاهده کردید، کارهای زیر را انجام دهید:

• به خود آن شخص بگویید که نگرانش هستید.
• از اینکه بپرسید آیا به خودکشی فکر می‌کند یا خیر و آیا برنامه مشخصی در نظر دارد هراس نداشته باشید. در صورتی که آن فرد خودکشی را در نظر نگرفته باشد، این سوالات او را به سمت خودکشی هدایت نخواهد کرد.
• از او بپرسید که آیا دکتر می‌رود یا دارو می‌خورد؟ اگر پاسخ مثبت بود، تشویقش کنید که سریعا با پزشکش تماس بگیرد. درخواست کنید که با او به مطب دکتر بروید. اگر پاسخ منفی بود، به او کمک کنید تا به کلینیک روانشناسی در بیمارستان یا اتاق اورژانس برود.
• تلاش نکنید که او را از خودکشی منصرف کنید. بگذارید او بداند که برای شما شخص مهمی است، بداند که تنها نیست و بداند که می‌تواند کمک بخواهد. سخنانی از قبیل «خیلی دلایل برای زندگی داری» یا «اگر خودت را بکشی به خانواده‌ات آسیب می‌زنی» را نگویید.
• با اورژانس اجتماعی تماس بگیرید یا اگر مرکزی برای پیشگیری از خودکشی می‌شناسید، به آن‌ها زنگ بزنید.
• او را به هیچ وجه تنها نگذارید.