غزل شماره ۳۲۶ حافظ: در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

غزل شماره ۳۲۶ حافظ به استقبال غزل عبید زاکانی و با عنایت به مضامین غزل آن شاعر در همان وزن و قافیه و با ردیفی دیگر ساخته است. حافظ می‌گوید در خلوتسرای خوشباشی معشوقی زیبا دارم که سر گیسوان و رخساره‌اش مرا سخت بی‌قرار ساخته است. در ادامه با صدای بلند می‌گوید که عاشقی، رندی و میخوارگی خود را از عشق آن یار پریچهره دارم.

تعبیر و تفسیر این غزل در فال حافظ شما

عشقی سوزان همچون آتش در دل داری و محبوب تو فردی نیکوست. به زودی بخت با تو یار خواهد بود و روزگار شاد و خوشی فرا می‌رسد. قدر تک تک لحظه‌های شاد زندگی‌ات را بدان. نگرانی و اضطراب را از خود دور کن. به خانواده و دوستان خود اعتماد کن. امکانات زندگی را در حد لازم و کافی داری، پس اگر دوستی نزد تو آمد، با خوش‌رویی از او دستگیری نما. غم‌ها و رنج و سختی روزگار به سرعت باد می‌گذرد؛ از آنها برای زندگی خود تجربه‌ای کسب کن.    

 

غزل شماره ۳۲۶ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

 

متن غزل شماره ۳۲۶ حافظ

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم
عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند
وین همه منصب از آن حور پریوش دارم
گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری
من به آه سحرت زلف مشوش دارم
گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست
من رخ زرد به خونابه منقش دارم
گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد
نقل شعر شکرین و می بی‌غش دارم
ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من
جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم
حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

 

غزل شماره ۳۲۶ حافظ
غزل شماره ۳۲۶ حافظ

 

معنی و تفسیر غزل شماره ۳۲۶ حافظ

بیت اول

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

در خلوت‌سرا و عشرتکده خود محبوبی دارم که حلقه گیسویش مانند نعل اسبی که در آتش نهند بر روی گونه سرخ آتشگون او قرار گرفته و پیوسته مرا شیفته و بی‌قرار خود ساخته است.

 

✦✦✦✦

 

بیت دوم

عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند
وین همه منصب از آن حور پریوش دارم

من رندی عاشق‌پیشه و شرابخواری سرآوازه و مشهورم و این همه مقام و مرتبه را مدیون آن زیباروی پری‌مانند هستم.

 

✦✦✦✦

 

بیت سوم

گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری
من به آه سحرت زلف مشوش دارم

هرگاه مرا این‌گونه نابسامان و بی‌سرانجام سازی، هنگام سحر، با آه خود گیسوهای تو را پریشان و نابسامان می‌کنم.

 

✦✦✦✦

 

بیت چهارم

گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست
من رخ زرد به خونابه منقش دارم

اگر خط سبز عارض تو دوست عزیز، این‌گونه جلوه‌گری کند، من چهره زرد خود را با اشک خونین منقش خواهم کرد.

 

✦✦✦✦

 

بیت پنجم

گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد
نقل شعر شکرین و می‌ بی‌غش دارم

و اگر تو به خانه محقر عیاران بیایی با شراب ناب خالص و نُقل شعر شیرین از تو پذیرایی می‌کنم.

 

✦✦✦✦

 

بیت ششم

ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من
جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم

با خودت تیر عشوه و ریسمان زلف خود را بیاور که من برای دربند کردن دل رنجیده و سرکش خود با آن کشمکش‌های زیادی دارم.

 

✦✦✦✦

 

بیت هفتم

حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم‌

ای حافظ، وقتی که دنیا با همه غم‌ها و شادی‌هایش می‌گذرد، همان بهتر که به شادی گراییده و غم از دل بزدایم.

منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید