ستاره | سرویس فرهنگ و هنر
عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام
وز خدا دولت این غم به دعا خواسته‌ام
عاشق و رند و نظربازم و می‌گویم فاش
تا بدانی که به چندین هنر آراسته‌ام
شرمم از خرقه آلوده خود می‌آید
که بر او وصله به صد شعبده پیراسته‌ام
خوش بسوز از غمش ای شمع که اینک من نیز
هم بدین کار کمربسته و برخاسته‌ام
با چنین حیرتم از دست بشد صرفه کار
در غم افزوده‌ام آنچ از دل و جان کاسته‌ام
همچو حافظ به خرابات روم جامه قبا
بو که در بر کشد آن دلبر نوخاسته‌ام
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
عاشق بودن موهبتی از جانب خدا و هنری گرانبهاست که از هرکسی برنمی‌آید و این هنر در وجود تو به ودیعه گذاشته شده است. اگر بتوانی از عزم و اراده خود استفاده کنی، شک نداشته باش که موفق خواهی شد. در راه عشق و محبت، صداقت بیشتری داشته باش و ریاکاری، شک و دودلی را از خود دور کن. کمرویی و شرم بیش از اندازه، تو را از رسیدن به مقصود دور می کند. هیچ موفقیتی بدون تلاش و پافشاری میسر نمی‌گردد؛ زمام امور را در دستت بگیر و به جایی برو که می‌دانی از آن طریق مقصودت حاصل می‌شود.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
غزل شماره ۳۱۱ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
معنی و تفسیر غزل شماره ۳۱۱ حافظ
بیت اول
عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام
وز خدا دولت این غم به دعا خواسته‌ام
عاشق روی نوجوانی خوش‌رفتار و نورسیده هستم و از خداوند اقبال حاصل از غم این عشق را تمنا کرده‌ام.
✦✦✦✦
بیت دوم
عاشق و رند و نظربازم و می‌گویم فاش
تا بدانی که به چندین هنر آراسته‌ام
آشکارا می‌گویم که من عاشق، وارسته و جمال‌پرست هستم تا بدانی که وجود من با چه هنرهایی زینت داده شده است.
✦✦✦✦
بیت سوم
شرمم از خرقه آلوده خود می‌آید
که بر او وصله به صد شعبده پیراسته‌ام
از جامه زهد خود که به شراب و گناه آلوده شده و بر آن با صد نیرنگ وصله زده‌ام شرمسارم.
✦✦✦✦
بیت چهارم
خوش بسوز از غمش ای شمع که اینک من نیز
هم بدین کار کمربسته و برخاسته‌ام
ای شمع، از غم او بسوز و بگداز که اکنون من نیز به همین منظور آماده و بر پای بلند شده‌ام.
✦✦✦✦
بیت پنجم
با چنین حیرتم از دست بشد صرفه کار
در غم افزوده‌ام آنچ از دل و جان کاسته‌ام
با این همه کارکُشتگی، عنان اختیار از دست من به در رفت و هرقدر که دل و جان را فرسوده و از دست داده‌ام به اندوهم اضافه شده است.
✦✦✦✦
بیت ششم
همچو حافظ به خرابات روم جامه قبا
بو که در بر کشد آن دلبر نوخاسته‌ام
مانند حافظ با پیراهنی که از گریبان چاک داده‌ام به سوی خرابات می‌روم، شاید که آن محبوب نوجوان مرا در آغوش بگیرد.
منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
