غزل شماره ۱۲۲ حافظ: هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

غزل شماره ۱۲۲ حافظ از اهل خدا صحبت به میان می‌آورد. منظور از اهل خدا عارفانی است که مستقیماً با خدا سر و کار داشته و به او از سایر بندگان نزدیکتر هستند. شخصی که مراعات اهل خدا را بکند، خداوند به جبران این نیکی، او را از بلا دور نگه خواهد داشت. همچنین اگر می‌خواهد شامل دعای فرشتگان باشد باید در زندگی بی‌آزاری پیشه کند.

تعبیر و تفسیر این غزل در فال حافظ شما

معامله با خداوند بهترین معامله زندگیست. کافیست که هر انسانی در زندگی مراعات حق و حقوق انسان‌های دیگر را بنماید و با دیگران از روی مهر و وفا رفتار کند تا ببیند خداوند چگونه درهای رحمتش را به روی او باز خواهد کرد. در همه حال تعادل را حفظ کن که زیاده‌روی در کارها نتیجه‌ای جز بلا ندارد. حد و حدود خود را حفظ کن تا عهد و پیمانت با دیگران از بین نرود. در زندگی فقط از خدا کمک بگیر چرا که از بنده خدا کاری ساخته نیست.    

 

غزل شماره ۱۲۲ حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

 

متن غزل شماره ۱۲۲ حافظ

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد
گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد
صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد
چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد
سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد

 

غزل شماره ۱۲۲ حافظ
غزل شماره ۱۲۲ حافظ

 

معنی و تفسیر غزل شماره ۱۲۲ حافظ

بیت اول

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

هر آن کسی که ارزش بندگان خاص خدا را حفظ کند و احترام آن‌ها را نگه دارد، خداوند در تمامی احوال او را از بلا مصون نگاه می‌دارد.

 

✦✦✦✦

 

بیت دوم

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد

من راز و سخن عشق به دوست را مگر به خود او یا به خداوند باری‌تعالی نخواهم گفت، زیرا که تنها دوست و محرم اسرار، راز و اسرار دوست را حفظ خواهد کرد.

 

✦✦✦✦

 

بیت سوم

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد‌

ای دل آن طور زندگی کن که اگر در جایی پایت لغزید، فرشتگان دو دست دعا بر آسمان برداشته و تو را حفظ کنند.

 

✦✦✦✦

 

بیت چهارم

گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان
نگاه دار سر رشته تا نگه دارد

اگر می‌خواهی که محبوب، عهد و پیمان مودت را نگسلد، سر رشته دوستی را محکم نگاه دار تا او نیز رشته محبت را رها نکند.

 

✦✦✦✦

 

بیت پنجم

صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی
ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد‌

ای باد صبا، اگر دل مرا اسیر در سر زلف یار دیدی، لطفی کن و از سر مهربانی به او بگو که جایگاهش را حفظ کند. یعنی سر زلف یار بهترین جا برای دل است.

 

✦✦✦✦

 

بیت ششم

چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت
ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد

وقتی به یار گفتم دلم را در عشق خود نگاه دار، می‌دانید چه جوابی داد؟ او گفت که از من کاری بر نمی‌آید، باید که خدا، خودش آن را حفظ می‌کند.

 

✦✦✦✦

 

بیت هفتم

سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

آرزومندم که سر، مال، دل و جانم به قربان محبوبی بشود که حق و ارزش همصحبتی مهرآمیز و وفادارانه را رعایت می‌کند.

 

✦✦✦✦

 

بیت هشتم

غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
به یادگار نسیم صبا نگه دارد‌

ای جانان من، گَرد خاک راه محل عبور تو کجاست تا حافظ دلداده کمی از آن را به عنوان یادگاری از نسیم صبا نزد خود نگاه دارد

یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

  • با سلام و احترام

    بابت این سایت عالی تون متشکرم.
    نورسا

نظر خود را بنویسید