غزل شماره ۱۰۶ حافظ: تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

معنی و تفسیر غزل شماره ۱۰۶ حافظ

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

امیدوارم یا دعا می‌کنم که تن تو به نوازش و تیمار طبیبان نیازمند نباشد و پیکر ضعیف و ظریفت، مورد رنج، آسیب و گزند نگردد.

سلامت همه آفاق در سلامت توست
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد

سلامت تمامی کرانه‌های این دنیا به تندرستی تو بستگی دارد، امیدوارم که به هیچ علت و دلیلی، وجودت دچار درد و بیماری نشود.

جمال صورت و معنی ز امن صحت توست
که ظاهرت دژم و باطنت نژند مباد

زیبایی ظاهر و باطن در پناه تندرستی توست، امید دارم که هرگز ظاهرت افسرده و درونت غمزده نباشد.

در این چمن چو درآید خزان به یغمایی
رهش به سرو سهی قامت بلند مباد

هنگامی که باد خزان برای تاراج به این چمنزار می‌آید، کاش که راه او به سوی قامت بلند همچون سرو تو نیفتد. یعنی امیدوارم تحت شرایط سخت تو همواره شاداب باشی.

در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد
مجال طعنه بدبین و بدپسند مباد

آرزو می‌کنم در آن مجلس که زیبایی تو به جلوه در می‌آید. بدبین و بدپسند، فرصت بدگویی نیابند. یعنی در محفل‌ها کسی به جمال تو با چشم بد نگاه نکند و در مورد آن فکر بد نکند.

هر آن که روی چو ماهت به چشم بد بیند
بر آتش تو به جز جان او سپند مباد

هرکسی که چهره مثل ماه تو را با چشم بدپسند ببیند، کاش در آتش سوزان خشم تو چون اسپند بسوزد. اسفند موقع سوختن از فرط داغی به بالا و پایین می‌پرد. اشاره به این عقیده مردمان دارد که بعضی با چشم بد نگاه کرده و چشم زخم می‌زنند و دود کردن اسفند مانع چشم زدن آنها می‌شود.

شفا ز گفته شکرفشان حافظ جوی
که حاجتت به علاج گلاب و قند مباد

از سخنان شیرین و شکرین حافظ شفای درد خود را بطلب، امیدوارم که به درمان توسط گلاب و قند نیازی پیدا نکنی