غزل شماره ۱۴۴ حافظ به طور غیرمستقیم به یکی از اشعار شاه نعمت الله ولی اشاره میکند. شاه نعمت الله ولی از عارفان و شعرای زمان حافظ بود و با اینکه دیداری با حافظ نداشتند، اما اشعار زیبایی در مناظره...
غزل شماره ۱۴۳ حافظ غزلی سراپا عارفانه و پاسخگوی راز بزرگی است که همه عرفا در راه شناخت آن گام زده و هر یک به نحوی حاصل درک خویش را بازگو کردهاند. دل حافظ سالیان دراز از او جام جهاننمای...
غزل شماره ۱۴۲ حافظ به دو نکته اشاره دارد یکی شادی از اینکه بار دیگر در میخانهها گشوده شده و دیگری در ذم ریاکاری صوفیان و حسودان که از مضامین پرکاربرد غزلیات حافظ است. حافظ شراب را به شاهدی زیبا...
غزل شماره ۱۴۱ حافظ به ظاهر در فراق یار و در باطن به سبب برکناری و غیبت سلطان حاکم شاه ابو اسحاق سروده شده است. حافظ دل خود را مخاطب قرار میدهد و از غم عشق و رفتن دلبر مینالد....
غزل شماره ۱۴۰ حافظ گلایهمندی از رفتن به مسافرت شاه شجاع و قهر او و خداحافظی نکردن و بی اعتنایی شاه را بیان میکند. او از دلبری که دلدادگان خویش را یاد نکرده و بی یاد رفیقان ترک آنها کرده،...
غزل شماره ۱۳۹ حافظ در زمانی که با سخنچینی حسودان و تنگنظران مورد خشم و غضب شاه شجاع قرار گرفته بود، سروده شده است. حافظ در این شعر برای نرم کردن دل محبوب از بیچارگی خود سخن میگوید که بر...
غزل شماره ۱۳۸ حافظ هنگام مسافرت شاه شجاع به اصفهان سروده شده و از اینکه به دلایلی شاه از شاعر تودیع به عمل نیاورده گلایهمند است. با این حال حافظ با ادب هرچه تمامتر از او یاد میکند و او...
غزل شماره ۱۳۷ حافظ در دوره جوانی و اوایل حکومت امیر مبارزالدین و در غیاب شاه شیخ ابواسحاق سروده شده و شاعر از غیبت شیخ گله میکند. این غزل از محبوب سخن میگوید که پس از آنکه دلبری کرده، حافظ...
غزل شماره ۱۳۶ حافظ در زمان شاه شجاع و هنگامی سروده شده که حافظ خود را به شاه نزدیک کرده و در این راه بین او و حسودان درگیری ایجاد شده است. حافظ میگوید من دامن دوست را با تلاش...
غزل شماره ۱۳۵ حافظ پس از شکست شیخ ابواسحاق و تسلط امیر مبارزالدین بر شیراز سروده شده و حافظ از اینکه روزگارش بی معشوق میگذرد به تنگ آمده است. حافظ در پی آن است که به سرعت باد خودش را...
غزل شماره ۱۳۴ حافظ در زمان درگیری با مخالفان و از دست دادن حمایت شاه شجاع و همزمان با مرگ فرزند او سروده شده است که خبر از دلتنگی حافظ میدهد. بلبل نماد عاشق دلسوخته است و تمام تلاش خود...
غزل شماره ۱۳۳ حافظ با انگیزه انتقاد از صوفی و آن هم احتمالا فردی موردنظر که در لباس صوفیگری اهل مردم فریبی بوده، سروده شده است. حافظ در این غزل به شدت به صوفیان حقهباز حمله میکند. این افراد حتی...
