غزل شماره ۴۳۳ حافظ: ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
غزل شماره ۴۳۳ حافظ غزلی در مدح شاه یحیی است و پس از توصیفات زیبا، در بیت آخر به نام…
غزل شماره ۴۳۲ حافظ: مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی
غزل شماره ۴۳۲ حافظ محصول ایام جوانی شاعر و احتمالا در استقبال از غزل عطار، شاه نعمت الله ولی، اوحدی…
غزل شماره ۴۳۱ حافظ: لبش می‌بوسم و در می‌کشم می
غزل شماره ۴۳۱ حافظ سراپا عاشقانه محصول جوانی شاعر است که ذهن شاعر دربست در تصرف افکار عاشقانه بوده است.…
غزل شماره ۴۳۰ حافظ: به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می
غزل شماره ۴۳۰ حافظ به فاصله کمی پس از سرودن غزل با مطلع «ساقی بیا که شد قدح لاله پر…
غزل شماره ۴۲۹ حافظ: ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می
غزل شماره ۴۲۹ حافظ در سال‌های آخر عمر و شعر و شاعری حافظ در زمان سلطنت شاه زین العابدین جوان…
غزل شماره ۴۲۸ حافظ: سحرگاهان که مخمور شبانه
غزل شماره ۴۲۸ حافظ از غزل‌های عارفانه سنگین و قابل بحث و مطالعه عارفان در هر زمان و با هرگونه…
غزل شماره ۴۲۷ حافظ: چراغ روی تو را شمع گشت پروانه
غزل شماره ۴۲۷ حافظ برای به‌دست آوردن دل شاه شجاع سروده شده و شاهد این امر وصف دو ویژگی شاه…
غزل شماره ۴۲۶ حافظ: از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
غزل شماره ۴۲۶ حافظ غزلی ملمع و متشکل از مصراع‌های فارسی و عربی در هر بیت بوده که تحت تأثیر…
غزل شماره ۴۲۵ حافظ: دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده
غزل شماره ۴۲۵ حافظ یکی از غزل‌های نادر است که شاعر در ۹ بیت پشت سر هم در وصف یک…
غزل شماره ۴۲۴ حافظ: از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
غزل شماره ۴۲۴ حافظ غزلی یک‌دست عاشقانه و جزو زیباترین عاشقانه‌های ادبیات فارسی است. شاعر از معشوق می‌خواهد که او…
غزل شماره ۴۲۳ حافظ: دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
غزل شماره ۴۲۳ حافظ یک غزل عرفانی با معانی و تعبیرات عمیق است که حافظ در دوره پیری و اواخر…
غزل شماره ۴۲۲ حافظ: ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای
غزل شماره ۴۲۲ حافظ عاشقانه‌ای زیبا برای معشوق زمینی است. محبوب با گیسوان بلند همچون زنجیرش آمده تا دل حافظ…