غزل شماره ۴۲۵ حافظ: دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده
غزل شماره ۴۲۵ حافظ یکی از غزل‌های نادر است که شاعر در ۹ بیت پشت سر هم در وصف یک…
غزل شماره ۴۲۴ حافظ: از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
غزل شماره ۴۲۴ حافظ غزلی یک‌دست عاشقانه و جزو زیباترین عاشقانه‌های ادبیات فارسی است. شاعر از معشوق می‌خواهد که او…
غزل شماره ۴۲۳ حافظ: دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
غزل شماره ۴۲۳ حافظ یک غزل عرفانی با معانی و تعبیرات عمیق است که حافظ در دوره پیری و اواخر…
غزل شماره ۴۲۲ حافظ: ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای
غزل شماره ۴۲۲ حافظ عاشقانه‌ای زیبا برای معشوق زمینی است. محبوب با گیسوان بلند همچون زنجیرش آمده تا دل حافظ…
غزل شماره ۴۲۱ حافظ: در سرای مغان رفته بود و آب زده
غزل شماره ۴۲۱ حافظ در سفر تبعید به یزد سروده شده و این اولین غزل شاعر در شهر یزد است…
غزل شماره ۴۲۰ حافظ: ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه
غزل شماره ۴۲۰ حافظ بازگو کننده گله‌ها و شکایات شاعر از شاه شجاع در اوایل بروز اختلافات فیمابین است که…
غزل شماره ۴۱۹ حافظ: وصال او ز عمر جاودان به
غزل شماره ۴۱۹ حافظ چنان که از محتوای کلام آن برمی‌آید در اوایل سلطنت شاه شجاع و مقارن ایامی که…
غزل شماره ۴۱۸ حافظ: گر تیغ بارد در کوی آن ماه
غزل شماره ۴۱۸ حافظ پس از اتمام دوران تبعید در یزد و هنگام بازگشت به شیراز سروده شده است. شاعر…
غزل شماره ۴۱۷ حافظ: عیشم مدام است از لعل دلخواه
غزل شماره ۴۱۷ حافظ در زمان شاه شجاع و در زمانی که روابط فیمابین کاملاً حسنه بوده است، به هنگام…
غزل شماره ۴۱۶ حافظ: خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
غزل شماره ۴۱۶ حافظ مربوط به ایام جوانی شاعر بوده که به استقبال غزل عبید زاکانی رفته است و در…
غزل شماره ۴۱۵ حافظ: ای پیک راستان خبر یار ما بگو
غزل شماره ۴۱۵ حافظ در زمان شاه شجاع و زمانی که هنوز روابط فیمابین او و شاه به کلی قطع…
غزل شماره ۴۱۴ حافظ: گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
غزل شماره ۴۱۴ حافظ در یک فصل بهار که نهال عیش و شادی در حال شکفتن است سروده شده است…