غزل شماره ۴۴۳ حافظ محصول ایام جوانی شاعر و مربوط به زمانی است که حافظ به استقبال غزلهای شعرای قبل و معاصر خود میرفته؛ یعنی غزلهای ناب ایشان را انتخاب میکرده و با سرودن شعر بر وزن و قافیه آنها،...
غزل شماره ۴۴۲ حافظ بلافاصله پس از غزل «چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی» در زمان شاه شجاع سروده شده است و از لحاظ وزن، قافیه و محتوای کلام مشابه هستند و احتمالاً شاعر هر دو غزل را...
غزل شماره ۴۴۱ حافظ در زمان شاه شجاع و با تمامی گلهگذاریها سروده شده و مضمون بیت پنجم میرساند که غزل هنگام حکومت شاه محمود و زمانی که شاه شجاع از شیراز دور بوده ساخته شده است. حافظ در بیت...
غزل شماره ۴۴۰ حافظ پس از آنکه تیمور مردم خوارزم را قتل عام کرد، سروده شده است. حافظ در این غزل اشاره به بیوفایی دنیا و توجه به قناعت دارد؛ با این حال از مضامین عاشقانه نیز غافل نبوده است...
غزل شماره ۴۳۹ حافظ عاشقانهایست که شاعر در غیاب سه ساله شاه شجاع و هنگامی که شاه محمود حاکم شیراز شده سروده است. حافظ که دور از محبوب به سر میبرد، شب گذشته در خواب دیده ماه یا ماهرویی طلوع...
غزل شماره ۴۳۸ حافظ یکی از شیرینکاریهای شاعر است که در سالهای آخر عمرش به صورت ملمّع ساخته، برای سرودنش از سه زبان فارسی دری، عربی و لهجه قدیمی شیرازی یا همان محاورهای استفاده کرده و دانستههای ادبی و زبانیاش...
غزل شماره ۴۳۷ حافظ در مدح خواجه تورانشاه وزیر شاه شجاع سروده شده و حافظ در مطلع غزل خواجه وزیر را خطاب قرار داده است؛ هرچند معانی عرفانی نیز از آن برداشت میشود. حافظ میگوید آن همه داستان که از...
غزل شماره ۴۳۶ حافظ مربوط به دورانی است که شاعر در تبعید و در شهر یزد اقامت داشته و مخاطب کلامش شاه شجاع (غالیه خط) میباشد. حافظ میگوید اگر یار خوشخط برای من نامه مینوشت، روزگار در کارم گره نمیانداخت....
غزل شماره ۴۳۵ حافظ بازگو کننده تمام نکات عرفانی مورد تصدیق عرفاست. او این نکات را در قالب ایما و اشاره هر یکی را در یک بیت این غزل گنجانیده است. نخست یاران و دوستان را نهی میکند از اینکه...
غزل شماره ۴۳۴ حافظ خطاب به دل شاعر بیان میشود و در حقیقت مخاطب آن همه انسانها هستند. این غزل سرشار از توصیههای معلمی است که جهان را گشته و جهانیان را دیده است و به این نتیجه رسیده که...
غزل شماره ۴۳۳ حافظ غزلی در مدح شاه یحیی است و پس از توصیفات زیبا، در بیت آخر به نام او اشاره میکند. حافظ در بیت اول ابتدا چهره ممدوح را به ماه و سپس آن را به آفتاب تشبیه...
غزل شماره ۴۳۲ حافظ محصول ایام جوانی شاعر و احتمالا در استقبال از غزل عطار، شاه نعمت الله ولی، اوحدی و یا خاقانی سروده شده است. برخی شارحان از این غزل برداشتهای عرفانی متعدد نمودهاند. حافظ میگوید که خمارآلوده جام...
