غزل شماره ۴۹۵ حافظ: می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی
غزل شماره ۴۹۵ حافظ در زمان شکست شاه شجاع از شاه محمود در بازپس‌گیری شیراز سروده شده است. حافظ در…
غزل شماره ۴۹۴ حافظ: ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی
غزل شماره ۴۹۴ حافظ در زمان شروع سلطنت شاه زین العابدین جوان سروده شده و شاعر چاه زنخدان زین العابدین…
غزل شماره ۴۹۳ حافظ: ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
غزل شماره ۴۹۳ حافظ هنگامی که بازگشت شاه شجاع به شیراز و تصمیم به مبارزه و درگیری با شاه محمود…
غزل شماره ۴۹۲ حافظ: سلامی چو بوی خوش آشنایی
غزل شماره ۴۹۲ حافظ خطاب به شاه نعمت الله ولی است و حافظ عارف به منظور حفظ نزاکت، سخن را…
غزل شماره ۴۹۱ حافظ: به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی
غزل شماره ۴۹۱ حافظ در اوایل حکومت شاه شجاع و هنگامی که شاعر در جلسات ادبی دربار شرکت می‌جسته است…
غزل شماره ۴۹۰ حافظ: در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
غزل شماره ۴۹۰ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده و در مجلسی که اطرافیان شاه حضور داشتند قرائت شده…
غزل شماره ۴۸۹ حافظ: ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی
غزل شماره ۴۸۹ حافظ در بازگشت شاه شجاع از کرمان به صورت قصیده کوتاهی سروده شده و به حکم تشریفات…
غزل شماره ۴۸۸ حافظ: سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی
غزل شماره ۴۸۸ حافظ در زمان صدارت خواجه جلال الدین تورانشاه وزیر سروده شده و دو بیت آخر می‌گوید که…
غزل شماره ۴۸۷ حافظ: ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی
غزل شماره ۴۸۷ حافظ یکی از غزل‌های بی‌نظیر شاعر است که دوره کمال حافظ در مراحل سیر و سلوک عرفان…
غزل شماره ۴۸۶ حافظ: بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی
غزل شماره ۴۸۶ حافظ در زمانی که خواجه تورانشاه در اوج قدرت و با کمال ابهت به امر وزارت مشغول…
غزل شماره ۴۸۵ حافظ: ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
غزل شماره ۴۸۵ حافظ خطاب به تورانشاه وزیر است و به منظور حفظ ادب و نزاکت و پرهیز از عواقب…
غزل شماره ۴۸۴ حافظ: تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
غزل شماره ۴۸۴ حافظ در قالب غزلی عاشقانه خطاب به معشوق سروده شده اما شکایاتی را که شاعر از مقام…