غزل شماره ۲۲ حافظ: تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست
غزل شماره ۲۲ حافظ ده خصلت و ویژگی اخلاقی شاعرش را بیان می‌دارد و برای شناخت حافظ مانند یک چکیده…
غزل شماره ۲۱ حافظ: دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
غزل ۲۱ حافظ در زمان شاه شجاع سروده شده است. شاعر پس از یک چند مصاحبت با محبوبش، با ملامت…
غزل شماره ۲۰ حافظ: روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست
غزل شماره بیست را حافظ در مرحله جوانی و برای دفاع از رویه خود در پاسخ مخالفین سروده و تلاش…
غزل شماره ۱۹ حافظ: ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
غزل شماره نوزده حافظ در زمان اشغال شیراز و حکومت امیر مبارزالدین سروده شده که تا زمان حکومت شاه شجاع…
غزل شماره ۱۸ حافظ: ساقیا آمدن عید مبارک بادت
غزل شماره هجده حافظ در روزهای اول شوال و همزمان با ایام ورود مجدد شاه شجاع به شیراز، پس از…
غزل شماره ۱۷ حافظ: سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
غزل شماره هفده حافظ سراسر گله و شکایت از جانان است، چراکه غم دوری از معشوق چنان آتشی بر دل…
غزل شماره ۱۶ حافظ: خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت
غزل شماره شانزده حافظ می‌گوید پیش از آفرینش دو عالم، محبت آفریده شده و این طرحی نیست که مربوط به…
غزل شماره ۱۵ حافظ: ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت
غزل شماره پانزده حافظ دارای ابیاتی مبهم است که مربوط به روابط فیمابین حافظ و خواجه جلال الدّین تورانشاه وزیر…
غزل شماره ۱۴ حافظ: گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
غزل شماره چهارده حافظ می‌گوید ای زیبارو که بر همه خوبان سلطنت داری، بر من غریبه رحم کن که در…
غزل شماره ۱۳ حافظ: می‌دمد صبح و کله بست سحاب
غزل شماره سیزده حافظ تحت تأثیر خواجوی کرمانی سروده شده است. زمان سرودن این غزل در اولین بهاری است که…
غزل شماره ۱۲ حافظ: ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
غزل شماره ۱۲ حافظ داراى ايهام و تعبير در هر یک از ابیات خود بوده و به هنگام حركت از…
غزل شماره ۱۰ حافظ: دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
غزل شماره ده حافظ مستقيماً به داستان شيخ صنعان نظر داشته و «پير ما» در مطلع غزل همان شيخ صنعان…