
اکرم ادیبی
«اکرم ادیبی» (مهر ۱۳۶۵ – آبان ۱۳۹۸)
این صفحه را به یاد اکرم عزیز و فرشتهای که به آسمانها پر کشید ایجاد کردهایم…
همکاری که دیگر در میان ما نیست. مینویسیم تا جای خالی اش را روشن نگه داریم. جای کلماتش که همچنان روشن است…
«اعتبار آدمها به بودنشان نیست، به دلهره ای است که بعد از نبودنشان حس میشود.» و چقدر عمیق است دلهره ای که بعد از سفر بی بازگشت اکرم در خاطر تیم ستاره ماندگار شد.

غزل شماره ۴۷۹ حافظ: صبح است و ژاله میچکد از ابر بهمنی

غزل شماره ۴۷۸ حافظ: نوش کن جام شراب یک منی

غزل شماره ۴۷۷ حافظ: دو یار زیرک و از باده کهن دومنی

غزل شماره ۴۷۶ حافظ: نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی

غزل شماره ۴۷۵ حافظ: گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی

غزل شماره ۴۷۴ حافظ: هواخواه توام جانا و میدانم که میدانی

غزل شماره ۴۷۳ حافظ: وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی

غزل شماره ۴۷۲ حافظ: احمد الله علی معدله السلطان

غزل شماره ۴۷۱ حافظ: ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

غزل شماره ۴۷۰ حافظ: سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

غزل شماره ۴۶۹ حافظ: اتت روائح رند الحمی و زاد غرامی
