میان متنی بودن به چه معناست؟
اصطلاح میان متنی بودن ( (intertextualitبه این موضوع اشاره دارد که هر متن و اثری در بطن خویش از نقل قول های فراوانی در خلق خویش تشکیل شده است که در آن اثر به طور مستقیم به آنها اشاره نمی شود. به بیان دیگر، تمامی متنها به سایر متنهایی که به طور تلویحی یا ضمنی به آنها اشاره میکنند وابسته هستند.ریشه اصطلاح میان - متنی در هنر
اصطلاح میان متنی بودن یک اثر را نخستین بار "ژولیا کریستوا"، نظریه پرداز بلغاری فرانسه نویس در سال 1971 در کتاب "متن رمان" به کار برده است. کریستوا به طور ضمنی عنوان کرد که هیچ چیز خارج از میانمتنی بودن وجود ندارد:
هر متنی به صورت چیدمانی از نقل قولها شکل میگیرد و عبارت است از جذب و دگردیسی سایر متنها (کریستوا، ۱۹۶۹)
ژولیا کریستِوا (زاده ۲۴ ژوئن ۱۹۴۱) فیلسوف، منتقد ادبی، روانکاو، فمینیست و رماننویس بلغاری-فرانسوی
درست است که روی همه ی این کتاب ها نام گوته نوشته شده است، اما این انباشته از افکار مردم یونان، بریتانیا، ایتالیا و فرانسه است
میان متنی بودن در سینما چیست؟
در سینما اصطلاح میان متنی بودن به این شکل وارد می شود که سینماگر در اثر خود وام دار سینما گران شاخص سابق در تاریخ سینما است و نقل قول هایی از آنها در شاخه های مختلف فیلم سازی خود، اعم از فیلم نامه نویسی و کارگردانی داشته باشد که به طور مستقیم به این نقل قول ها اشاره نمی شود.
نمونه سکانس سینمایی میان متنی
بیشک، فیلمها نه تنها از منابع ادبی، بلکه از منابع سینمایی نیز نقل قول میکنند؛ برای مثال در فیلم تسخیر ناپذیران (The untouchables) (۱۹۸۷)، کالسکه یک بچه در حین تبادل آتش میان افراد خوب و بد از پلههای یک ایستگاه راهآهن به پایین کج میشود. در اینجا کارگردان فیلم، برایان دیپالما، سکانس پلههای مشهور اودسا را از فیلم رزمناو پوتمكین (سرگئی آیزنشتاین، ۱۹۲۵) استفاده میکند؛ سکانسی که محققان سینما گاهی اوقات به عنوان یک بزرگداشت به آن اشاره میکنند.
سکانس پله و کالسکه در فیلم The Utouchables - سال 1987 - کارگردان: برایان دی پالما