سوره توبه – صفحه ۱۵۵ قران

 

آیات استخاره سوره توبه به همراه ترجمه

سوره توبه (صفحه ۱۵۵)

ﭐلْقَوْمَ ﭐلْفَاسِقِینَ (۲۴)

جمعیت نافرمانبردار را (۲۴)

❈❈❈

لَقَدْ نَصَرَکُمُ ﭐللَّهُ فِی مَوَاطِنَ کَثِیرَةٍ وَیَوْمَ حُنَیْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْکُمْ کَثْرَتُکُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنکُمْ شَیْئاً وَضَاقَتْ عَلَیْکُمُ ﭐلْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّیْتُم مُّدْبِرِینَ (۲۵)

خداوند شما را در جاهاى زیادى یارى کرد (و بر دشمن پیروز شدید)؛ و در روز حنین (نیز یارى نمود)؛ در آن هنگام که فزونى جمعیتتان شما را مغرور ساخت، ولى (این فزونى جمعیت) هیچ به دردتان نخورد و زمین با همه وسعتش بر شما تنگ شده؛ سپس پشت (به دشمن) کرده، فرار نمودید! (۲۵)

❈❈❈

ثُمَّ أَنزَلَ ﭐللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَعَلَى ﭐلْمُؤْمِنِینَ وَأَنزَلَ جُنُوداً لَّمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ وَذَالِکَ جَزَاءُ ﭐلْکَافِرِینَ (۲۶)

سپس خداوند «سکینه‏» خود را بر پیامبرش و بر مؤمنان نازل کرد؛ و لشکرهایى فرستاد که شما نمى ‏دیدید؛ و کافران را مجازات کرد؛ و این است جزاى کافران! (۲۶)

❈❈❈

ثُمَّ یَتُوبُ ﭐللَّهُ مِن بَعْدِ ذَالِکَ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ وَﭐللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (۲۷)

سپس خداوند -بعد از آن- توبه هر کس را بخواهد (و شایسته بداند)، مى‏ پذیرد؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است. (۲۷)

❈❈❈

یَا أَیُّهَا ﭐلَّذِینَ ءَامَنُواْ إِنَّمَا ﭐلْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ فَلَا یَقْرَبُواْ ﭐلْمَسْجِدَ ﭐلْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـٰذَا وَإِنْ خِفْتُمْ عَیْلَةً فَسَوْفَ یُغْنِیکُمُ ﭐللَّهُ مِن فَضْلِهِ إِن شَاءَ إِنَّ ﭐللَّهَ عَلِیمٌ حَکِیمٌ (۲۸)

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! مشرکان ناپاکند؛ پس نباید بعد از امسال، نزدیک مسجد الحرام شوند! و اگر از فقر مى ‏ترسید، خداوند هرگاه بخواهد، شما را به کرمش بى ‏نیاز مى ‏سازد؛ (و از راه دیگر جبران مى ‏کند؛) خداوند دانا و حکیم است. (۲۸)

❈❈❈

قَاتِلُواْ ﭐلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِـﭑللَّهِ وَلَا بِـﭑلْیَوْمِ ﭐلْئَاخِرِ وَلَا یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ ﭐللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا یَدِینُونَ دِینَ ﭐلْحَقِّ مِنَ ﭐلَّذِینَ أُوتُواْ ﭐلْکِتَابَ حَتَّىٰ یُعْطُواْ ﭐلْجِزْیَةَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ (۲۹)

با کسانى از اهل کتاب که نه به خدا، و نه به روز جزا ایمان دارند، و نه آنچه را خدا و رسولش تحریم کرده حرام مى ‏شمرند، و نه آیین حق را مى ‏پذیرند، پیکار کنید تا زمانى که با خضوع و تسلیم، جزیه را به دست خود بپردازند! (۲۹)

❈❈❈

وَقَالَتِ ﭐلْیَهُودُ عُزَیْرٌ ﭐبْنُ ﭐللَّهِ وَقَالَتِ ﭐلنَّصَارَى ﭐلْمَسِیحُ ﭐبْنُ ﭐللَّهِ ذَالِکَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ یُضَاهِئُونَ قَوْلَ ﭐلَّذِینَ کَفَرُواْ مِن قَبْلُ قَاتَلَهُمُ ﭐللَّهُ أَنَّىٰ یُؤْفَکُونَ (۳۰)

یهود گفتند: «عزیر پسر خداست!» و نصارى کفتند: «مسیح پسر خداست!» این سخنى است که با زبان خود مى‏ گویند، که همانند گفتار کافران پیشین است؛ خدا آنان را بکشد، چگونه از حق انحراف مى ‏یابند؟! (۳۰)

❈❈❈

ﭐتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِّن دُونِ ﭐللَّهِ وَﭐلْمَسِیحَ ﭐبْنَ مَرْیَمَ وَمَا أُمِرُواْ إِلَّا لِیَعْبُدُواْ إِلَـٰهاً وَاحِداً لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ (۳۱) ‏

(آنها) دانشمندان و راهبان خویش را معبودهایى در برابر خدا قرار دادند، و (همچنین) مسیح فرزند مریم را در حالى که دستور نداشتند جز خداوند یکتائى را که معبودى جز او نیست، بپرستند، او پاک و منزه است از آنچه همتایش قرار مى دهند! (۳۱)

❈❈❈

یُرِیدُونَ أَن یُطْفِئُواْ نُورَ ﭐللَّهِ

آن‌ها مى‏ خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند