قرص دیگوکسین و موارد مصرف آن

قرص دیگوکسین (Digoxin) از قدیمی‌ترین داروها برای تنظیم ضربان قلب به شمار می‌رود. بی اشتهایی، تهوع و درد شکم از عوارض مصرف قرص دیگوکسین است.

ستاره | سرویس سلامت – قلب عضو مهمی از بدن بوده و افرادی که مبتلا به بیماری‌های قلبی می‌شوند بایستی تا حد امکان درمان‌های دارویی را به کار گیرند تا بتوانند عارضه‌هایی همچون آریتمی قلبی را کنترل کنند. قرص دیگوکسین از داروهایی است که برای این منظور توسط پزشک متخصص برای بیماران قلبی تجویز می‌شود. با هم نگاهی به موارد مصرف و عوارض آن می‌اندازیم.

 

آریتمی قلبی - بیماری قلبی - قلب

 

قرص دیگوکسین چیست؟

قرص دیگوکسین (Digoxin) از قدیمی‌ترین داروهای ضدآریتمی به‌شمار می‌رود و در درمان نارسایی قلبی و آریتمی فوق بطنی (به‌ویژه فیبریلاسیون دهلیزی) مصرف می‌شود و اثر کلی آن، تقویت قدرت عضلانی افراد مبتلا به نارسایی قلبی می‌باشد. توجه داشته باشید که دیگوکسین فقط برای تسکین علایم بیماری مصرف شده و به هیچ وجه موجب علاج مشکل اصلی نمی‌شود.

دیگوکسین در قالب قرص، تزریق، الگزیر و قطره خوراکی در دسترس است.

اگر از مشکلات قلبی رنج می‌برید بهتر است با انواع بیماری‌های قلبی و همچنین روش‌های درمان‌های آن‌ها آشنا شوید:

 

 

موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:

 موارد مصرف
 درمان نارسایی قلبی
 عوارض  بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد شکم (در صورت مصرف مقادیر زیاد دارو)، اختلالات بینایی، سردرد، خواب‌آلودگی، اغتشاش فکر، توهم، آریتمی و بلوک قلبی
 تداخل دارویی
 داروهای قلبی، آمیودارون، دیلتیازم، کینیدین، وراپامیل، داروهای ادرارآور، آمفوتریسین‌بی، استروئیدها و بعضی آنتی‌بیوتیک‌ها، ضد اسیدهای حاوی منیزیم و آلومینیم، مسالامین، سولفاسالازین، كلستيرامين، متوكلوپرامید، آنتی‌کولینرژیک‌ها، ای تراكونازول، ‌اریترومایسین، ‌كلاریترومایسین، ‌پروپافنون و ریتوناویر، آمیودارون، نیفدیپین، وراپامیل، كینیدین یا دیلتیازم، سوكسینیلكولین

 

مقدار و نحوه مصرف

دیگوکسین داروی بدون نسخه نیست و بسته به مشکل شما پزشک معالج دوزاژ بخصوصی از دارو را تجویز می‌کند. دیگوكسین معمولاً روزی یک بار تجویز می‌شود. می‌توانید دیگوکسین را با غذا یا معده خالی میل کنید.

توجه: دیگوکسین نباید در بیماران دچار فیبریلاسیون بطنی (نوعی آریتمی خطرناک) استفاده شود.

توجه: هر روز پیش از مصرف دیگوكسین، نبضتان را به یک دقیقه بشمارید. اگر این كار را بلد نیستید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را برای شما بیاموزد. اگر نبضتان ۶۰ دقیقه یا كمتر بود، پیش از مصرف داروی آن روز، با پزشكتان مشورت كنید

 

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید.

  1. دیگوکسین را دقیقا مطابق با دستور پزشک خود مصرف و از تغییر دوز آن جدا پرهیز نمایید.
  2. هرگز حتی در صورت احساس بهبودی مصرف دارو را قطع نکنید.
  3. در صورت فراموش کردن یک دوز دیگوکسین، اگر تا ۱۲ ساعت پس از موعد مصرف، آن را به خاطر آوردید، دوز فراموش شده را میل کنید. در غیر این صورت، نوبت فراموش شده را رها کرده، طبق برنامه منظم خود عمل کنید. هرگز مقدار دارو را دو برابر نکنید.
  4. مصرف غذاهای پرفیبر (مثل سبزیجات و میوه جات) همراه با دیگوکسین، ممکن است موجب کاهش جذب این دارو شود.
  5. در صورتی که داروهای درمان سوء هاضمه و نیز غذاها یا مکمل‌های حاوی فیبر استفاده می‌کنید، آن‌ها را حداقل ۲ ساعت قبل یا بعد از دیگوکسین مصرف کنید.
  6. مصرف دیگوکسین در کودکان باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.
  7. در صورت بارداری، قصد باردار شدن و یا شیردهی حتما با پزشک خود مشورت کنید.
  8. دیگوکسین می‌تواند حالت خواب‌آلودگی ایجاد کند، بنابراین تا زمان مشخص شدن میزان تاثیر آن در شما از رانندگی یا انجام کارهای پردقت پرهیز کنید.
  9. در صورت کندی یا تندی ضربان قلب نسبت به میزان انتظار، باید بلافاصله پزشک را مطلع سازید.
  10. هرگز بدون مشورت با پزشک، مارک تجاری دیگوکسین مورد مصرف را تغییر ندهید.
  11. اگر در حال مصرف یک داروی مدر دفع كننده پتاسیم از بدن هستید، مكمل پتاسیم خود را حذف كنید.
  12. در صورت سابقه یا ابتلا به بیماری‌های کلیوی پزشک را مطلع سازید.

 

قرص دیگوکسین - عوارض قرص دیگوکسین - عکس قرص دیگوکسین

 

توصیه‌ها و مراقبت‌های پرستاری

  • سرعت ضربان قلب ۶۰ ضربان در دقیقه یا کمتر می‌تواند نشانه‌ای از مسمومیت با دیگوکسین باشد لذا بلافاصله مصرف دارو را متوقف و سطح سرمی را چک کنید.
  • ممکن است جذب گوارشی در مبتلایان به نارسایی قلبی به ویژه در نارسایی قلبی سمت راست کاهش یابد.
  • تزریق وریدی سریع کلسیم می‌تواند در بیماری که دیگوکسین دریافت می‌کند سبب آریتمی‌های خطرناک شود.
  • توصیه می‌شود در شیرخواران و کودکان کوچکتر از ۰۱سال دوزهای روزانه تقسیم شوند.
  • به بیمار توصیه کنید تا وقوع تهوع شدید، استفراغ و اسهال را اطلاع دهد. چون این وقایع می‌تواند بیمار را به بروز مسمومیت مستعدتر سازد.
یادتون نره این مقاله رو به اشتراک بگذارید.
وب گردی:
مطالب مرتبط

نظر خود را بنویسید