غزل شماره ۴۶۴ حافظ: بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی

معنی و تفسیر غزل شماره ۴۶۴ حافظ

بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی
خوش باش زان که نبود این هر دو را زوالی

کار و بار زیبایی تو مانند عشق من به سر حد کمال و بالاترین اندازه رسیده است؛ دلشاد باش، چرا که این هر دو را نابودی و نقصانی در پی نیست.

در وهم می‌نگنجد کاندر تصور عقل
آید به هیچ معنی زین خوبتر مثالی

در خیال نمی‌گنجد که عقل به هیچ وجه بتواند مثال و مانندی در زیبایی از این بهتر را در نظر مجسم کند.

شد حظ عمر حاصل گر زان که با تو ما را
هرگز به عمر روزی روزی شود وصالی

اگر فقط یک روز از روزهای زندگی وصل تو نصیب و قسمت ما شود، لذت و بهره تمام از عمر حاصل شده است.

آن دم که با تو باشم یک سال هست روزی
وان دم که بی تو باشم یک لحظه هست سالی

آن زمان که با تو به سر برم، یک سال آن به کوتاهی یک روز است و آن زمان که بدون تو برآرم یک لحظه آن به درازی یک سال می‌گذرد.

چون من خیال رویت جانا به خواب بینم
کز خواب می‌نبیند چشمم به جز خیالی

چگونه من تصویر روی تو را در عالم رؤیا ببینم که چشمانم از خواب و خفتن جز تصوری و خیالی بیشتر نمی‌بینند.

رحم آر بر دل من کز مهر روی خوبت
شد شخص ناتوانم باریک چون هلالی

بر دل من رحم کن زیرا به سبب مهرورزی بر چهره زیبای تو، جسم ناتوان من مانند ماه شب اول خمیده و لاغر شده است.

حافظ مکن شکایت گر وصل دوست خواهی
زین بیشتر بباید بر هجرت احتمالی‌