آیا آب گرداندن در دهان روزه را باطل می کند؟

ستاره | سرویس مذهبی – گرداندن و چرخاندن آب در دهان که به آن مضمضه گفته می‌شود از مستحبات وضو است و کراهت خوردن و آشامیدن در حال جنابت را نیز کاهش می‌دهد. اما آیا آب گرداندن در دهان روزه را باطل می کند و خللی در روز بوجود می‌آورد؟ آیا شستن دهان روزه را باطل می کند؟ شستن دهان روزه دار چه حکمی دارد؟

آب گرداندن در دهان روزه چه حکمی دارد؟

اگر آب شستشوی دهان بدون اراده به حلق برسد، اشکالى ندارد، ولى اگر از اول بداند بی اختیار به حلق می‌رسد، روزه‌اش باطل است.‏ اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد. بنابراین، با رعایت شرایط بالا، روزه دار می تواند دهان خود را جهت جلوگیری از بوی دهان بشوید؛ ولی بهتر است سه مرتبه آب دهان خود را بیرون بریزد.

نظر آیت الله خامنه ای درباره آب گرداندن در دهان روزه

• اگر روزه دار آب را به قصد رفع عطش در دهان گرداننده و بیرون بریزد به طورى که هیچ مقدارى از آب پایین نرود اشكال ندارد.
• بعد از مضمضه کردن (چه براى وضو و چه غیر از آن) در حال روزه ماه رمضان آنچه واجب است، خارج کردن آب از دهان است و اگر یقین پیدا کرده که آب خارج شده چیز دیگرى بر او واجب نیست.
• اگر هنگام غرغره كردن، آب از حلق به پایین برود، روزه باطل مى‌‏شود.

آیا مسواک زدن روزه را باطل میکند؟

نظر امام خمینی درباره شستن دهان روزه دار و آب گرداندن در دهان روزه

• اگر روزه‌دار براى خنک شدن با مضمضه یا غیر آن آب را وارد دهان کند و بى‌اختیار داخل حلق شود‌، فقط قضای روزه آن روز واجب است و کفاره ندارد.
• اگر که آب را بى‌جهت و بی هدف در دهان نماید و بى‌اختیار داخل گلو رود نیز فقط قضای روزه آن روز واجب است و کفاره ندارد.
• روزه‌دار اگر آب را از روی فراموشی فرو ببرد قضای روزه بر او واجب نیست.
• چنانچه براى وضوى نماز مضمضه کند و بى‌اختیار در حلق رود، قضا بر او واجب نیست و احتیاط مستحب آن است که در این صورت به موردى که وضو براى نماز واجب باشد اکتفا شود، اگر چه واجب نبودن قضا در مضمضه براى هر وضویى بلکه براى مطلق طهارت، خالى از قوت نیست.
• مضمضه زیاد براى روزه دار مکروه است و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد.
• روزه‌داری که می‌داند به سبب گرداندن آب در دهان ناخواسته و یا از روی فراموشی آب وارد حلقش می شود نباید مضمضه کند.
• اگر انسان بداند که به واسطه مضمضه بى‌اختیار یا از روى فراموشى آب وارد گلویش مى‌شود، نباید مضمضه کند.

نظر آیت الله مکارم شیرازی درباره آب گرداندن در دهان روزه

• شستن دهان روزه دار یا همان شستشوى دهان با آب یا داروها اگر چیزى از آن فرو نرود، روزه را باطل نمی کند و اگر بدون اراده به حلق برسد، اشکالى ندارد، ولى اگر از اول بداند بی اختیار به حلق می رسد روزه ‏اش باطل است و قضا و کفاره دارد.
• مضمضه زیاد برای روزه دار مکروه است و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد.
• اگر انسان بداند که به واسطه مضمضه بی اختیار یا از روی فراموشی آب وارد گلویش می شود، نباید مضمضه کند.
• اگر غیر آب چیز دیگری را در دهان ببرد و بی اختیار فرو رود یا آب داخل بینی کند و بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.
• در چند صورت فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نیست: آن که برای خنک شدن، یا بی جهت مضمضه کند؛ یعنی آب در دهان بگرداند و بی اختیار فرو رود، ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، یا برای وضو مضمضه کند و بی اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.

نظر آیت الله سیستانی درباره آب گرداندن در دهان روزه

نظر آیت الله سیستانی درباره سوال “آیا آب گرداندن در دهان روزه را باطل می کند؟” بدین شرح است:

• مضمضه زیاد برای روزه‏دار مكروه است و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو ببرد، باید آبی که از بیرون دهان در هنگام مضمضه، وارد دهان شده (و آن‌قدر کم نیست که در آب دهان از بین رفته حساب شود) را بیرون بریزد و بهتر آن است كه سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد، هرچند با یک بار هم آن آب، از دهان خارج شده باشد.
• اگر فرد برای رفع تشنگی و خنک شدن، آب در دهان بگرداند و در حالی که می‌داند روزه است، آب بی‌اختیار فرو رود، قضای آن روز بر او واجب می‌شود.
• اگر کسی به علت تشنگی مضمضه كند، یعنی آب در دهان بگرداند و بی‌‌اختیار فرو رود؛ ولی اگر فراموش كند كه روزه است و آب را فرو دهد، یا به جهتی غیر از تشنگی مثل مواردی كه مضمضه در آنجاها مستحب است مانند وضو، مضمضه كند و بی‌‌اختیار فرو رود، قضاء ندارد. همچنین اگر روزه‌دار غیر آب، چیز دیگری را در دهان ببرد و بی‌اختیار فرو رود، یا آب داخل بینی كند و بی‌‌اختیار فرو رود، قضاء بر او واجب نیست.
• شستن دهان برای شخص روزه دار مانعی ندارد.
• پایین بردن آب دهان در ماه رمضان به صورت عمدی مبطل روزه نیست.
  

نظر آیت الله مكارم شیرازی درباره آب گرداندن در دهان روزه

• شستن دهان روزه دار با آب یا دارو:

۱– اگر آن را بیرون بریزد روزه صحیح است.

۲- اگر از اول بداند بى اختیار فرو می رود و چنین شود روزه‏ باطل است و کفاره نیز دارد.

۳- اگر برای وضو آب در دهان کند و بی اختیار فرو رود روزه اش صحیح است ولی اگر برای خنک شدن یا بدون هدف باشد روزه باطل است و فقط قضا دارد.

۴- اگر فراموش کند روزه است و آب را فرو برد روزه اش باطل نیست.

• مضمضه کردن زیاد براى روزه ‏دار مکروه است و بعد از مضمضه باید آب خارجى را از دهان بیرون بریزد و بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیندازد و اگر بداند به واسطه مضمضه بى ‏اختیار آب وارد گلویش مى ‏شود نباید مضمضه کند.
• شستن دهان با آب نمک و گلاب چنانچه مراقبت نماید که از حلق فرو نرود و تنها بوی عطر و یا تلخی نمک باقی بماند روزه صحیح است، اما اگر ذرات ریز آن در دهان باشد باید آب کشیده شود.
• مضمضه کردن زیاد براى روزه دار مکروه است و بعد از مضمضه باید آب خارجى را از دهان بیرون بریزد و بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیندازد و اگر بداند به واسطه مضمضه بى اختیار آب وارد گلویش مى شود نباید مضمضه کند.
• فرو بردن آب دهان، هر چند به واسطه خیال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى کند، و فرو بردن اخلاط سر و سینه تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد، اما اگر داخل فضاى دهان شود احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

نظر آیت الله صافی گلپایگانی درباره آب گرداندن در دهان روزه

نظر آیت الله صافی گلپایگانی درباره اینکه “آیا آب گرداندن در دهان روزه را باطل می کند؟” بدین شرح است:

• اگر غیر آب چیز دیگری را در دهان ببرد و بی‎اختیار فرو رود، یا آب داخل بینی كند و بی‎اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.
• مضمضه زیاد برای روزه‎دار مكروه است و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد.
• اگر انسان بداند یا ایمن نباشد كه به واسطه مضمضه بی‎اختیار یا از روی فراموشی آب وارد گلویش شود، نباید مضمضه كند.
• فرو بردن آب دهان، اگر چه به واسطه خیال‌كردن ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی‎كند.
• فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضای دهان نرسیده اشكال ندارد، ولی اگر داخل فضای دهان شود، احتیاط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.